نکات کلیدی رمز ارز ملی

رمز ارزها این وعده را داده‌اند که انتقال وجوه مالی بین دو طرف را بدون وجود هیچ طرف سوم قابل اعتماد مانند بانک یا شرکت‌های کارت‌های اعتباری انجام دهند.

انتقال ارز دیجیتال چگونه است؟ آموزش جامع انتقال از صرافی و کیف پول

انتقال ارز دیجیتال به کیف پول فرایند بسیار ساده و مشابه انتقال وجه بانکی است. اما آیا می‌دانید در صورت انتخاب اشتباهی شبکه، ممکن است ارزهای خود را در یک چشم به هم زدن از دست دهید؟ حال سؤال اینجاست: هنگام انتقال ارز دیجیتال، کدام شبکه را انتخاب کنیم؟ BSC، ETH، TRX؟ کدام شبکه کارمزد انتقال کمتری دارد؟ چه عاملی در انتخاب شبکه اهمیت دارد؟ در این مطلب از بخش مقالات دنیای ترید، راهنمای آسان و کاربردی انتخاب شبکه‌‌ی انتقال ارز دیجیتال را می‌خوانید.

چگونه از انتقال اشتباهی ارز دیجیتال جلوگیری کنیم؟

معمولاً کاربران ایرانی، ارز دیجیتال را از صرافی ایرانی خریداری می‌کنند و برای سرمایه‌گذاری و تبدیل ارز به کیف پول نرم‌افزاری، یا برای ترید، به کیف پول صرافی خارجی انتقال می‌دهند.

انتقال ارز دیجیتال، درست مانند انتقال وجه بانکی است. در انتقال وجه بانکی سه عامل زیر دخیل است:

• شماره حساب مبدأ،
• شماره حساب مقصد،
• شبکه انتقال بانکی (بانک ملی، سینا، تجارت، . )

به همین ترتیب در انتقال ارز دیجیتال نیز، سه عامل زیر دخیل است:

• آدرس کیف پول مبدأ،
• آدرس کیف پول مقصد،
• شبکه انتقال ارز دیجیتال: بلاکچین (اتریوم، ترون، بایننس اسمارت چین و. )

تفاوت مهمی که انتقال وجه بانکی با انتقال ارز در بلاکچین دارد، یکپارچگی سیستم انتقال وجه بانکی است، یعنی شما می‌توانید به‌راحتی انتقال وجه بین بانکی داشته باشید؛ ولی هنوز شبکه‌ی انتقال ارز دیجیتال یکپارچه‌سازی نشده است؛ این یعنی هر بلاکچین اجازه‌ی انتقال ارز را فقط در شبکه‌ی خود می‌دهد. بنابراین شما نمی‌توانید از شبکه اتریوم (Eth) به بایننس اسمارت چین (BSC) انتقال وجه داشته باشید.

البته با راه‌اندازی فناوری بریج (پل) میان بلاکچین‌های مختلف، یک قدم به یکپارچه‌سازی انتقال ارز دیجیتال نزدیک‌تر شده‌ایم. برای انتقال ارز میان دو بلاکچین حتماً باید از این بریج‌ها استفاده کرد.

تفاوت شبکه‌های انتقال ارز دیجیتال

همانطور که در بخش قبلی توضیح داده شد، شبکه‌های انتقال ارز دیجیتال کاملاً با یکدیگر تفاوت دارند. هر شبکه، استاندارد خاص خود را دارد و ارزهای آن نیز از همین استاندارد تبعیت می‌کنند. جهت اطلاع از استاندارد شبکه‌های مختلف به جدول زیر مراجعه فرمایید.

انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال و فرمت آدرس ارز در هر شبکه

مثال آدرس مقصد برای ارز تتر در شبکه‌های مختلف

باید با “0x” آغاز شود

0x 0e92DfaA647D8d639695c5daBD6C8c7dfB53C6A2

بایننس اسمارت چین

باید با “0x” آغاز شود

0x 0e92DfaA647D8d639695c5daBD6C8c7dfB53C6A2

باید با “T” آغاز شود

T QaJNGgpBaf3jw118JpHazg1VZZwJ9u8a6

هنگام انتقال ارز، حتماً باید نکات کلیدی رمز ارز ملی سه عامل زیر، دارای یک استاندارد واحد باشند.

1. ارز مبدأ،
2. شبکه‌ی انتقال ارز،
3. آدرس مقصد.

معمولاً یک ارز، نسخه‌های مختلف یا رپد شده در بلاک چین‌های مختلف دارد. قیمت این نسخه‎‌ها، همگی به نسخه‌ی اصلی پیوند خورده‌اند. بنابراین از لحاظ قیمتی، نسخه‌ها با یکدیگر فرقی ندارند.

به طور مثال، شما ارز بیبی دوج در کیف پول خود دارید. بیبی دوج ارزی است که در دو بلاکچین مختلف اتریوم و بایننس اسمارت چین راه‌اندازی شده است. یعنی از این ارز، دو نسخه در دو نکات کلیدی رمز ارز ملی استاندارد erc20 و bep20 وجود دارد. بنابراین بسیار مهم است که به طور مثال، اگر قصد انتقال نسخه‌ی bep-20 را داریم، برای انتقال از شبکه‌ی بایننس اسمارت چین استفاده کنیم و آدرس مقصد نیز bep 20 باشد.

آدرس کیف پول ارز دیجیتال چگونه است؟

با نگاه به حروف آغازین آدرس ارز (از چپ به راست)، می‌توان دریافت که آن ارز متعلق به کدام شبکه است.

• اگر آدرس کیف پول با "0X" شروع شده باشد، یعنی آدرس یکی از شبکه‌ها‌ی بایننس اسمارت چین یا اتریوم است. هنگام دریافت آدرس کیف پول برای انتقال ارز، اگر آدرس متعلق به کیف پول خودتان است، حتماً شبکه‌ی آن را می‌دانید. در صورتیکه این آدرس متعلق به فرد دیگری است، از او سؤال کنید که آدرس کیف پول برای کدام شبکه است، سپس شبکه‌ی انتقال را مطابق آن انتخاب کنید.
• اگر آدرس مقصد با “T” شروع شده باشد، یعنی متعلق به شبکه‌ی ترون است و باید حتماً با شبکه‌ی TRX فرستاده شود.

ارزانترین شبکه انتقال ارز دیجیتال

انتقال ارز با شبکه اتریوم (ETH)، کارمزد بسیار بالا (15 دلار) و سرعت پایینی دارد. این در حالی است که شبکه‌‌ی BSC کاملاً با ماشین مجازی اتریوم (EVM) سازگار بوده و شما می‌توانید با انتخاب این شبکه برای انتقال تمامی ارزهای اتریومی، از سرعت بالا و کارمزد پایین (0.8 دلار) آن بهره‌مند شوید.

حواستان باشد! با انتخاب شبکه BSC، در واقع ارز شما، نسخه BEP20 است و اگر این نسخه در کیف پول شما فعال نشده باشد، موجودی انتقال داده شده، نمایش داده نمی‌شود. بنابراین شما باید در کیف پول مقصد، این ارزها را با نسخه‌ی BEP20 بازیابی کنید.

چگونه آدرس کیف پول ارز دیجیتال را پیدا کنیم؟

برای واریز و برداشت هر ارزی، در هر کیف پول، یک آدرس یکتا ایجاد می‌شود. این یعنی هر ارز، دو آدرس یکتا دارد. یکی برای دریافت، دیگری برای ارسال ارز دیجیتال.

وقتی وارد کیف پول یا “wallet” خود می‌شوید، مطابق تصویر زیر، مقابل هر ارز، یک دکمه‌ی واریز “deposit” یا “Receive” و برداشت “withdrow” یا “send” وجود دارد.

• برای دریافت ارز: در کیف پول مبدأ، یکی از موارد واریز، “deposit” یا “Receive” تعریف شده است.
• برای انتقال ارز: در کیف پول مقصد، یکی از موارد برداشت، “withdrow” یا “send” تعریف شده است.

در کیف پول‌های نرم افزاری و سخت‌افزاری دکمه‌ی " send" و " Receive" به معنای ارسال یا دریافت ارز وجود دارد.

در صرافی‌ها معمولاً دکمه‌ی " deposit" و " withdrow" به معنای واریز و برداشت وجود دارد.

بسته به اینکه قصد ارسال ارز را دارید یا قصد دریافت، یکی از گزینه‌ها را انتخاب کنید.

در مرحله‌ی بعد باید شبکه‌ی ارز را تعیین کنید که در ادامه توضیح داده می‌شود.

نحوه تعیین شبکه انتقال ارز دیجیتال برای دریافت ارز

پس از طی مراحل قبلی که در بخش پیش توضیح داده شد، اکنون برای ایجاد آدرس کیف پول برای یک ارز، مثلاً تتر، دکمه‌ی "ایجاد آدرس ولت" را بزنید. این آدرس دریافت ارز است. شما می‌توانید این آدرس را با شخص واریز کننده‌ی ارز به اشتراک بگذارید.

مطابق تصویر بالا، برای دریافت تتر در نوبیتکس، شما می‌توانید یکی از سه شبکه‌ی ترون (TRX)، بایننس اسمارت چین (BSC) و اتریوم (ETH)، را انتخاب کنید. با انتخاب هر شبکه، آدرس تفاوت می‌کند. فقط آدرس شبکه‌های اتریوم و بایننس اسمارت چین با یکدیگر مطابقت دارند.

نحوه انتقال ارز دیجیتال از صرافی به صرافی دیگر

همانطور که در بخش قبلی مشاهده کردید، هنگام ارسال ارز از صرافی، معمولاً چندین شبکه‌ به شما پیشنهاد می‌شود. برای مثال، در صرافی نوبیتکس برای انتقال تتر چهار گزینه در اختیار ما قرار داده می‌شود.

دقت داشته باشید که باید شبکه‌ی انتخابی با آدرس مقصد مطابقت داشته باشد، وگرنه ممکن است ارزهای خود را از دست بدهید. از بابت ارز مبدأ نگرانی وجود ندارد؛ زیرا صرافی‌ها به صورت خودکار ارز مبدأ را با شبکه‌ی انتخابی هماهنگ می‌کنند.

کیف پول‌های اتریومی مانند تراست ولت و متامسک از هر سه شبکه اتریوم، بایننس اسمارت چین و ترون و بسیاری از شبکه‌های دیگر پشتیبانی می‌کنند. اما در کیف پول‌های صرافی، چنین امکانی وجود ندارد. هنگام دریافت آدرس، مطابق تصویر زیر، صرافی لیستی محدود از شبکه‌ها را در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، صرافی کوینکس از ارز تتر در شبکه‌ی bep20 پشتیبانی نکرده است. بنابراین در صورت استفاده از فرمت BSC در انتقال ارز، به دردسر می‌افتید و به احتمال زیاد ارزهای خود را از دست می‌دهید. در این تصویر برای پرهیز از کارمزد بالای شبکه اتریوم، بهتر است از شبکه‌ی ترون (TRX) استفاده کنید. بسیار مهم است که در مبدأ و مقصد، شبکه به طور یکسان، ترون (TRX) انتخاب شود.

نحوه انتقال ارز دیجیتال از صرافی به کیف پول

اساسا یکی از دغدغه های کاربران ایرانی، انتقال ارز دیجیتال به کیف پول است. کیف پول های مختلفی بوجود دارد. اساس انتقال ارز در تمام آنها یکیست. اما در این بخش سراغ کیف پول تراست ولت رفتیم و نحوه انتقال ارز دیجیتال به کیف پول تراست والت را بررسی کرده ایم.

بهترین کیف پول ارز دیجیتال برای ایران، تراست ولت است که شما می‌توانید بدون دردسر از آن استفاده کنید. تراست ولت شبکه‌های زیادی را پوشش می‌دهد و امکانات بسیار خوبی در اختیار شما قرار می‌دهد.

مراحل انتقال ارز از صرافی به تراست ولت:

• آدرس کیف پول مقصد را پیدا کنید.
• شبکه‌ی انتقال را تعیین کنید.
• حال به تصویر زیر دقت کنید. این تصویر مربوط به آدرس ارز تتر (USDT) در کیف پول تراست ولت است.

باید شبکه انتقال را متناسب با استاندارد آدرس مقصد انتخاب کنید. توجه داشته باشید هنگام انتقال ارز، برای تعیین شبکه انتقال آدرس مقصد مهم است.

در انتخاب شبکه BSC به این نکته دقت کنید!

همانطور که در تصویر بخش قبلی مشاهده کردید، کیف پول تراست ولت برای هر دو استاندارد Bep20 و Erc20 ارز تتر، یک آدرس واحد ایجاد کرده است؛ یعنی در صورت انتخاب شبکه‌ی BSC، در واقع شما یک ارز نسخه‌ی بایننس اسمارت چین را انتقال می‌دهید.

به علت مطابقت ارز Erc20 و bep20 در صورت انتخاب شبکه‌ی انتقال اشتباه، در این حالت ارزها قابل بازیابی هستند.

اما آدرس مقصد bep20 و trc20 با یکدیگر مطابقت ندارند و در صورتی که با شبکه ترون ارزی را به آدرس bep20 ارسال کنید، قطعاً برای همیشه از دسترس شما خارج می‌شوند.

نکات عمومی انتقال ارز دیجیتال

بین گزینه‌های انتقال، شبکه اتریوم قطعاً گزینه‌ی خوبی نیست ؛ زیرا کارمزد انتقال بسیار زیاد و سرعت انتقال بسیار پایین دارد.

نکته‌ی مهم انتقال از کیف پول به صرافی: برخی از صرافی‌ها، گزینه‌ی بایننس اسمارت چین را در برخی از ارزها پشتیبانی نمی‌کنند و میان شبکه‌ی ترون و اتریوم، ترون کارمزد پایین‌تر و سرعت بالاتری دارد.

✔️ کیف پول‌های اتریومی مانند متامسک و تراست ولت شبکه بایننس اسمارت چین و بسیاری از شبکه‌های دیگر را نیز پوشش می‌دهند.

پس از انتخاب شبکه‌ی انتقال، به هنگام اشتراک آدرس، حتماً به واریز کننده اطلاع دهید تا برای انتقال از شبکه‌ی انتخابی شما استفاده کند.

و اما سخن پایانی

تشخیص شبکه ارز دیجیتال و پی بردن به نکات نقل و انتقال ارز بسیار مهم است، زیرا گاهی ندانستن این معلومات منجر به از دست رفتن وجوه ما یا به دردسر افتادن برای بازیابی ارز است. در پایان، لازم به یادآوری است که توجه به استاندارد آدرس ارز مقصد، محوری‌ترین قسمت انتقال ارز دیجیتال است و فرمت ارز مبدأ و شبکه‌ی انتقال نیز با توجه به ارز مقصد انتخاب می‌شوند. استاندارد ارز مقصد، عامل کلیدی در تعیین شبکه‌ی انتقال است. اگر یک ارز را سهواً با شبکه‌ی بایننس اسمارت چین (BSC) واریز کرده‌اید، در شبکه‌ی اتریوم دنبال آن ارز نباشید، زیرا به سادگی این ارز به شبکه‌ی بایننس اسمارت چین انتقال یافته است. می‌توانید در کیف پول‌های نرم افزاری به راحتی آن را بازیابی کنید.

آموزش ارز دیجیتال؛ همه آنچه که پیش از ورود به بازار رمزارزها باید بدانیم

بازار رمزارزهای این روزها داغ‌تر از همیشه است. اما بدون اطلاعات کافی نباید به این حوزه ورود کنیم. در این مطلب قصد داریم به آموزش ارز دیجیتال و نکات اساسی پیرامون آن بپردازیم.

به گزارش برنا، بازار رمزارزهای این روزها داغ‌تر از همیشه است. اما بدون اطلاعات کافی نباید به این حوزه ورود کنیم. در این مطلب قصد داریم به آموزش ارز دیجیتال و نکات اساسی پیرامون آن بپردازیم.

ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که انقلاب دیجیتال در حال رخ دادن است. یکی از حوزه‌های نسبتا جدید فناوری که بستر مساعدی برای سرمایه‌گذاری فراهم کرده، بلاک چین است. ارزهای دیجیتال با سرعت زیادی در حال رشد هستند. بیت کوین، اتریوم، ریپل، کاردانو، بیت کوین کش و . همگی از رمزارزهایی هستند که بازار خرید و فروش‌شان حسابی داغ است. حتی افرادی که در گذشته ارتباط چندانی با دنیای فناوری نداشتند، حالا به دلیل سودآور بودن ارزدهای دیجیتال، با اصطلاحاتی مانند ترید و ماینینگ یا همان استخراج رمزارزها به‌خوبی آشنا هستند. سرمایه گذاری روی رمزارز می‌تواند بازدهی فوق‌العاده‌ای برایمان داشته باشد، البته به شرطی که آموزش‌ های ارز دیجیتال را پشت سر گذاشته باشیم و با آگاهی به این حوزه ورود کنیم.

ارز دیجیتال چیست؟

اگر بخواهیم خیلی ساده توضیح بدهیم، ارز دیجیتال یک نوع پول مجازی است که بر بستر فناوری بلاک چین قرار دارد. اما مزیت اصلی که باعث شده تا رمزارزها محبوبیت پیدا کنند، آن است که تحت نظارت و کنترل هیچ دولت یا نهادی نیستند و همین ویژگی یک سری ارزش‌های دیگر را برای صاحبان ارزهای دیجیتال به ارمغان می‌آورد. رمزارزها می‌توانند امکان پرداخت امن به‌صورت آنلاین را فراهم کنند.

جالب است بدانید که در حال حاضر بیش از 5000 رمزارز مختلف وجود دارند که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی هستند.

منظور از استخراج یا ماینینگ ارزهای دیجیتال چیست؟

همان‌طور که می‌دانیم، پول‌های عادی توسط بانک‌ها و دولت‌ها چاپ می‌شوند و به انتشار می‌رسند. اما ارزهای دیجیتال چگونه ایجاد می‌شوند؟ یکی از اصلی‌ترین راه‌ها برای ایجاد رمزارزهای بیشتر، استخراج یا ماینینگ آنها است. برای توضیح در مورد فرآیند استخراج ارزهای دیجیتال، باید به نحوه انجام تراکنش‌ها اشاره کنیم. وقتی یک ارز دیجیتال خرید و فروش می‌شود، برای آنکه این معامله معتبر باشد، باید صحت آن توسط سایر کاربران شبکه بلاک چین به تایید برسد. این کاربران که به آنها ماینر هم می‌گویند، با پردازش و انجام محاسبات ریاضی، به تایید شدن تراکنش‌های شبکه کمک می‌کنند و در قبال انجام این کار، پاداش می‌گیرند. پاداشی که به ماینرها داده می‌شود، رمزارز بومی همان شبکه بلاک چین است.

آشنایی با صرافی ارز دیجیتال

از دیگر مواردی که در بحث آموزش ارز دیجیتال باید به آن اشاره کنیم، صرافی است. صرافی‌های ارز دیجیتال، در واقع پلتفرم‌های آنلاینی هستند که از طریق آنها می‌توان به خرید و فروش یا ذخیره کردن رمزارزهای مختلف پرداخت. صرافی در واقع یک بازار واسطه‌ای است که از طریق آن می‌توانید رمزارز مورد نظر خود را بخرید یا بفروشید. به ازای انجام هر معامله هم، صرافی از شما کارمزد دریافت می‌کند. بایننس (Binance) به عنوان معروف‌ترین صرافی ارز دیجیتال در دنیا شناخته می‌شود، اما صرافی‌های دیگری مانند کوین بیس (Coinbase)، کراکن (Kraken)، هات‌بیت (Hotbit) و . هم وجود دارند. در بین صرافی‌های ایرانی هم می‌توان به اوکی اکسچنج یا نوبیتکس اشاره کرد.

برای فعالیت در اکثر صرافی‌ها، لازم است که احراز هویت شوید و صحت اطلاعات فردی شما به تایید برسد. این کار برای حفظ امنیت کاربران صرافی‌ها انجام می‌شود. در ضمن باید بدانید که بیشتر صرافی‌های معتبر خارجی کاربران ایرانی را بن کرده‌اند. به همین دلیل برای استفاده از آنها حتما باید از VPN استفاده نمایید.

کیف پول دیجیتالی چه کاربردی دارد؟

کیف پول ارز دیجیتال محلی است که در آن می‌توانید به ذخیره رمزارزهای خود بپردازید. همچنین برای انجام معاملات رمزارز حتما باید کیف پول داشته باشید. کیف پول یا والت دیجیتالی می‌تواند به‌صورت نرم‌افزار یا اپلیکیشن، وبسایت یا حتی یک قطعه فیزیکی باشد. به‌طور کلی والت‌های دیجیتالی به دو دسته گرم و سرد تقسیم می‌شوند. کیف پول‌های گرم به‌صورت نرم‌افزاری کار می‌کنند و معمولا به اتصال اینترنت نیاز دارند. اما کیف پول‌های سرد به شکل سخت‌افزاری بوده و امنیت بالاتری دارند.

از جمله رایج‌ترین کیف‌پول‌های نرم‌افزاری و آنلاین می‌توان به تراست والت (Trust Wallet)، اتمیک والت (Atomic Wallet)، اکسودوس (Exodus) و بیت‌پی (BitPay) اشاره کرد. البته بسیاری از صرافی‌ها مانند بایننس و کوین بیس نیز دارای کیف پول اختصاصی خودشان هستند. از بین والت‌های سخت‌افزاری هم باید به مدل‌های مختلف لجر (Ledger) و ترزور (Trezor) اشاره نماییم که والت‌های کوچک شبیه یک حافظه فلش را تولید و عرضه کرده‌اند.

نکاتی که قبل از شروع ترید کردن باید بدانیم

همان‌طور که گفتیم، قبل از ورود به دنیای بی‌انتهای ارز دیجیتال، باید با نکات ریز و درشت زیادی آشنا شویم. انجام معامله یا ترید کردن، تکنیک‌ها و روش‌های خاص خودش را دارد که اگر از آنها بی‌اطلاع باشیم، دارایی و سرمایه خود را به خطر می‌اندازیم. ما در این مطلب کوتاه و مختصر، قصد ارائه آموزش ارز دیجیتال را نداریم، اما در ادامه به چند مورد از اصول این کار اشاره خواهیم کرد:

1. در سبد ارزهای دیجیتال خود تنوع ایجاد کنید: یکی از اشتباهاتی که معمولا افراد تازه‌کار مرتکب آن می‌شوند، سرمایه‌گذاری فقط روی یک ارز دیجیتال خاص است. این کار باعث می‌شود که اگر ارز مذکور دچار افت یا سقوط ارزش شود، تمام سرمایه فرد به خطر بیفتد.
2. بررسی و تحلیل را فراموش نکنید: قبل سرمایه‌گذاری روی یک ارز حتما باید در مورد آن تحقیق کنید. اولین قدم برای سرمایه‌گذاری، انجام تحقیقات لازم و داشتن یک دورنما از آینده رمزارزی است که قصد خرید آن را دارید.
3. استراتژی مشخصی داشته باشید: بسیاری از افراد هستند که بدون استراتژی و صرفا با رویای کسب سود، وارد حوزه رمزارزها می‌شوند و متاسفانه خیلی زود سرمایه خود را از دست می‌دهند. قبل از هر چیز باید مشخص کنید که قصد سرمایه‌گذاری بلندمدت دارید یا می‌خواهید برای یک بازه زمانی کوتاه وارد معاملات شوید.
4. از روی احساسات معامله نکنید: یکی از مهترین نکات در انجام معاملات ارز دیجیتال، حفظ آرامش است. به هیچ وجه نباید احساسی تصمیم بگیرید، چون در این صورت احتمال ضرر کردن شما، به مراتب بیشتر از سودتان خواهد بود.
5. از تکنیکStop Lossاستفاده کنید: مشخص کردن حد ضرر (Stop Loss) تکنیکی است که می‌تواند جلوی ضررهای هنگفت را بگیرد و بقای شما در بازار را تضمین کند.

بازی کریپتویی؛ روش جدید کسب درآمد از ارز دیجیتال

یکی از تاثیراتی که تکنولوژی بلاک چین روی حوزه سرگرمی داشته، پدید آمدن بازی‌های کریپتویی است. بازی‌هایی که دارای ارز دیجیتال اختصاصی خودشان هستند و بازیکن‌ها می‌توانند با انجام آنها، کسب درآمد کنند. در حال حاضر بازی‌های کریپتویی زیادی مانند Axie Infinity و Thetan Arena وجود دارند که از طریق آنها می‌توانید رمزارز به دست آورید. برای آشنایی بیشتر با این بازی‌ها و همچنین آموزش انجام آنها به وبسایت آکادمی رمز ارز مراجعه کنید.

بهترین دوره آموزش ارز دیجیتال کدام است؟

مهمترین نکته برای موفقیت در بازار رمزارزها، داشتن آگاهی کامل از ویژگی‌ها و قواعد این بازار است. به همین جهت یادگیری مفاهیم ارز دیجیتال بسیار حائز اهمیت است. وبسایت «آکادمی رمز ارز» یکی از منابعی است که به شکل اصولی و صحیح به آموزش ارز دیجیتال می‌پردازد و با انتشار مقالات جامع در این حوزه، سعی دارد تا آگاهی کاربران را ارتقا دهد. اگر قصد ورود به بازار پرسود رمزارزها را دارید، پیشنهاد می‌کنیم حتما از مطالب آموزشی آکادمی رمزارز استفاده کنید. همچنین سرمایه‌گذاران حرفه‌ای می‌‌توانند با مراجعه به این وبسایت، نکات و ترفندهای جدیدی را برای تحلیل ارزهای مختلف یاد بگیرند

نکات کلیدی رمز ارز ملی

پول فیات ارز دولتی یک کشور است که پشتوانه ی فیزیکی مانند طلا و نقره ندارد، بلکه پشتوانه ی آن دولتی است که آن را صادر کرده است. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات دولت حاصل شده و به ارزش کالای فیزیکی، مانند ارزش پول، وابسته نیست. بیشتر ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار امریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم همگی پول فیات هستند.

فیات ریشه در زبان لاتین دارد و به معنی حکم "باید بشود" و یا "بگذار که بشود" است.

پول فیات

• پول فیات ارز دولتی یک کشور است که پشتوانه ی فیزیکی مانند طلا ندارد.
• پول فیات به بانک های مرکزی دولتی کنترل جامع تری روی اقتصاد میدهند زیرا مقدار ارز چاپ شده در کنترل بانک های مرکزی می باشد.
• مشکل عمده ی پول فیات چاپ بیش از اندازه ی آن است که باعث افزایش تورم میشود.

پول فیات چگونه کار میکند؟

پول فیات ارزشمند است فقط بدلیل این که دولت ارزشش را حفظ میکند و به واسطه این که دو طرف در یک تراکنش ارزش آن را می پذیرند.

در طول تاریخ، دولت ها سکه های خود را از کالاهای فیزیکی ارزشمند مانند طلا و نقره میساختند و یا پول کاغذی چاپ میکردند که در ازای آن سکه های طلا و نقره قابل دریافت بود. اما پول فیات این گونه تعریف نشده که ما به ازای آن مقدار معینی کالای ارزشمند و یا فلزات گرانبها دریافت شود.

بیشتر ارزهای مهم دنیا، مانند دلار امریکا، پول فیات هستند.

پول فیات چگونه بوجود آمد؟

از آنجا که پول فیات با ذخایر فیزیکی مانند ذخایر ملی طلا یا نقره ارتباطی ندارد، باعث می شود ارزش خود را به دلیل تورم از دست بدهد و یا حتی در صورت افزایش تورم، کاملا بی ارزش شود. اگر مردم اعتماد خود نسبت به پول ملی را از دست بدهند، پول ارزش خود را از دست خواهد داد. البته که این با پولی که طلا پشتوانه ی آن است، متفاوت است؛ برای مثال، طلا به دلیل استفاده شدن در جواهرات و تزئینات و همچنین تولید دستگاه های الکترونیکی، رایانه و وسایل نقلیه هوافضا دارای ارزش ذاتی است.

در گذشته در تاریخ امریکا، ارز این کشور پشتوانه ی طلا داشت (و حتی گاهی نقره). دولت فدرال با تصویب قانون بانکداری اضطراری سال 1933، اجازه نامه ی شهروندان در مبادله ارز با طلای دولت را لغو کرد، هنگامی که امریکا اجازه ی دادن طلا به کشورهای خارجی در ازای گرفتن دلار امریکا را لغو کرد، پشتوانه این ارز به طور کامل در سال 1971 حذف شد. از آن زمان تا به حال دلار امریکا، همانگونه که رویش هم چاپ شده، تنها پشتوانه ی "ایمان و اعتبار" دولت امریکا" را دارد و به عنوان ارز رایج برای کلیه بدهی ها، دولتی و خصوصی چاپ میشود. از این رو، دلار آمریکا قانونا فقط ابزار رفع بدهی محسوب می شود و هیچ گونه ارزش اعتباری مرتبط با طلا، نقره و غیره ندارد.

مزایا و معایب پول فیات

پول فیات ارز خوبی محسوب می شود در صورتی که بتواند نقشهایی را که اقتصاد یک کشور در واحد پولی خود به آن نیاز دارد، اجرا کند: این ارز همچنین، فواید خوبی برای دولت ها از طریق ایجاد ارزش حبابی فراهم می کند.

پول فیات در قرن بیستم تا حدودی معروف شد زیرا دولت ها و بانک های مرکزی به دنبال قطع ارتباط اقتصاد خود از فراز و نشیب های چرخه تجارت بودند. از آنجایی که پول فیات منبع ثابتی مانند طلا ندارد، دولت ها میتوانند کنترل بیشتری روی آن داشته باشند و اینگونه میتوانند متغیرهای اقتصادی مانند عرضه ی اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را مدیریت کنند. به عنوان مثال، فدرال رزرو آمریکا وظیفه ی پایین نگه داشتن بیکاری و تورم را با این ابزار دارد.

با این حال، بحران وام و به دنبال آن سقوط مالی سال 2007 ، این باور را ایجاد کرد که بانک های مرکزی می توانند با تنظیم عرضه ی پول، مانع از سقوط و رکودهای جدی شوند. به طور مثال یک ارز مرتبط با طلا ثبات بیشتری دارد زیرا منبع طلا محدود است. اما به دلیل عرضه ی نامحدود پول فیات، امکان ایجاد حباب در این ارز وجود دارد.

دولت آفریقایی زیمبابوه نمونه ای از بدترین حالت تورم در دهه ی اول سال 2000 را ارائه داد. در پاسخ به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی کشور شروع به چاپ پول با سرعتی عجیب کرد. این چاپ زیاد منجر به تورم اقتصادی شدیدی شد که در سال 2008 بین 230 تا 500 میلیارد درصد بود. قیمت ها به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد و خریداران مجبور شدند برای خرید مایحتاج ساده، با سبدها و ساک های پر پول به فروشگاه بروند. هنگامی که تورم در بالاترین مقدار بود، ارزش یک تریلیون دلار زیمبابوه تنها 40 سنت به دلار آمریكا بود.

پول فیات چه تفاوتی با ارز رمزنگاری شده دارد؟

فیات به معنای "بگذار انجام شود" است. ارز رمزنگاری شده به "یک ابزار غیرمتمرکز و دیجیتال مبادله ای که توسط رمزنگاری اداره می شود." دلالت دارد. هردوی اینها ارز هستند اما چندین تفاوت با یکدیگر دارند:

پول فیات همان پول رایج است که دولت از آن حمایت میکند. این ارز میتواند مانند دلار کاغذی و یا به طور الکترونیکی و به صورت کارت های اعتباری، پی پال و غیره باشد. دولت عرضه آن را کنترل میکند و میتوان با استفاده نکات کلیدی رمز ارز ملی از آن مالیات خود را پرداخت کرد.

ارز رمزنگاری شده یک وجه رایج نیست و از طرف دولت و یا بانک پشتیبانی نمیشود. (این ارز غیرمتمرکز و جهانی است.) شکل آن بیشتر شبیه اعتبار بانکی است که در بانک وجود دارد. (این ارز دیجیتال است اما توسط بانک و یا دولت پشتیبانی نمیشود.) یک الگوریتم عرضه ی آن را کنترل میکند و شما می توانید با ارز رمزنگاری شده خرید کنید اما نمیتوانید با آن مالیات بپردازید. (و البته که باید برای آن هم مالیات بپردازید.)

تفاوت ارز رمزنگاری شده با پول فیات

قانون سکه ی سال 1965، به طور خاص، بخش 31 امریکا 5103 با عنوان "پول رایج" می گوید: سکه و ارز امریکا (از جمله اسکناس های ذخیره شده فدرال و اسکناس های منتشر شده از بانکهای ذخیره فدرال و بانکهای ملی) پول رایج قانونی برای کلیه بدهی ها، عوارض عمومی، مالیات ها و حقوق، هستند.

برای اهداف مالیاتی فدرال، پول مجازی هم به عنوان دارایی محسوب می شود. اصول مالیاتی عمومی قابل اعمال در معاملات ملکی در معاملات ارز مجازی هم اعمال می شود.

در مواقع تورم زیاد، مردم باید بتوانند ثروت خود را به واحدی با ثبات بیشتر تبدیل کنند و یا با پایین آمدن ارزش پول فیات، سرمایه ای عظیم را از دست بدهند. اینجا ارزش ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین مشخص میشود. از آنجا که هیچ بانک مرکزی یا دولتی برای تغییر سیاست پولی بیت کوین وجود ندارد، این ارز دیجیتال به عنوان فرار از پول متمرکز به کار میرود و می تواند کمکی به سیاست های پولی ضعیف باشد.

با اینکه امروزه به خاطر تراکنش های طولانی مدت و نوسانات زیاد بیت کوین هنوز این نقش را ندارد، اما ممکن است که در آینده ای نزدیک و به خاطر تورم زیاد، مردم همه ی دارایی خود را تبدیل به بیت کوین کنند، همانگونه که امروزه همگی در پی خرید طلا هستند. تا زمانی که بیت کوین به ثبات برسد و قیمتش ثابت شود، سکه های باثبات دیگری مانند تتر،همچنان ارزشمند خواهند ماند. از آنجا که تتر به دلار امریکا متصل است، روشی کارآمد برای کسانی است که از تورم رنج میبرند و به دنبال ارزی باثبات و دولتی میگردند.

رمز ارز چیست ؟

رمز ارز یک ارز رمز نگاری شده است که توسط یک رشته رمزنگاری مورد حفاظت قرار می‌گیرند. این حفاظت جلوی تقریباً هرگونه جعل یا دو بار خرج کردن را می‌گیرد.

بسیاری از رمز ارزها از شبکه‌های غیرمتمرکزی مبنی بر تکنولوژی بلاک چین استفاده می‌کنند. این تکنولوژی مانند دفتر کلی است که در کامپیوترهای پخش‌شده در شبکه اجرا می‌شود.

یکی از شاخصه‌های سیستم بلاک چین آن است که تابع هیچ یک از قدرت‌های مرکزی (دولت‌ها) نیست، که آنها را از دخالت‌های دولتی و دست‌کاری محفوظ نگه می‌دارد.

اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در موردنقش رمزنگاری در صنعت رمز ارزها ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «رمزنگاری چه نقشی در صنعت رمز ارزها ایفا می‌کند؟» را مطالعه نمایید.

نکات مهم رمز ارز:

1. یک رمز ارز نوع جدیدی از دارایی‌های دیجیتال است که مبنی بر شبکه‌ای شامل تعداد زیادی کامپیوتر می‌باشد. ساختار غیرمتمرکز نیز به آنان این اجازه را می‌دهد تا خارج از کنترل دولت‌ها و قدرت‌های مرکزی به فعالیت خود ادامه دهند.
2. واژهٔ “رمز ارز” از تکنیک‌های رمزگذاری‌ای مشتق شده که شبکه توسط آنها تحت حفاظت قرار می‌گیرد.
3. بلاک چین‌ها، روشی سازمانی برای اطمینان از درستی اطلاعات معاملات می‌باشد. این تکنولوژی یکی از اصلی‌ترین اجزاء تشکیل‌دهندهٔ رمز ارزها می‌باشد.
4. بسیاری از متخصصان باور دارند که بلاک چین و تکنولوژی‌های مربوطه منجر به ایجاد اختلال در بسیاری از صنایع از جمله صنایع مالی و قانونی خواهند شد.
5. رمز ارزها از چند جهت مورد انتقاد قرار می‌گیرند، که شامل استفاده از آنها برای انجام فعالیت‌های غیرقانونی، نوسان در نرخ مبادله‌ای و آسیب‌پذیری آنها نسبت به زیرساخت‌های موجودشان است. هرچند آنها برای قابلیت انتقال بالا، تقسیم‌پذیری، مقاومت در برابر تورم و شفافیتشان مورد تحسین نیز قرار گرفته‌اند.

درک رمز ارزها

رمز ارزها سیستم‌هایی هستند که اجازهٔ انجام پرداخت‌های امن و آنلاین را با استفاده از توکن‌های مجازی معینی می‌دهند. توکن‌هایی که توسط دفتر کل و سیستم مرکزی بلاک چین نمایش داده می‌شوند.

واژه “کریپتو” اشاره به الگوریتم‌های رمزگذاری متعددی و تکنیک‌های نهفته‌ای دارد که برای محافظت از ورودی‌های سیستم استفاده می‌شوند. از این سیستم‌ها می‌توان به سیستم رمزگذاری منحنی بیضوی، جفت کلیدهای عمومی – خصوصی و عملکردهای وابسته به هَش اشاره کرد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد توکن‌ها می‌توانید از مطلب آموزشی «توکن های رمزگذاری شده چه هستند؟» دیدن نمایید.

انواع رمز ارزها

اولین رمز ارز مبنی بر سیستم بلاک چین بیت کوین بود، که هنوز هم به‌عنوان پُرکاربردترین، محبوب‌ترین و باارزش‌ترین رمز ارز شناخته می‌شود.

امروزه، هزاران رمز ارز جایگزین با عملکردها و خصوصیات متفاوت وجود دارند. برخی از آنها نسخهٔ کلون شده یا فورک شده بیت کوین هستند، در حالی که گروهی از آنها نیز رمز ارزهای کاملاً جدیدی هستند که از پایه به‌صورت مستقل ساخته شده‌اند.

اولین رمز ارز مبنی بر سیستم بلاک چین بیت کوین بود، که هنوز هم به‌عنوان پُرکاربردترین، محبوب‌ترین و باارزش‌ترین رمز ارز شناخته می‌شود. امروزه، هزاران رمز ارزِ جایگزین با عملکردها و خصوصیات متفاوت وجود دارند. برخی از آنها نسخهٔ کلون شده یا فورک شده بیت کوین هستند، در حالی که گروهی از آنها نیز رمز ارزهای کاملاً جدیدی هستند که از پایه به‌صورت مستقل ساخته شده‌اند.

بیت کوین در سال 2009 توسط یک شخص یا یک گروه با نام مستعار “ساتوشی ناکاموتو” عرضه شد. تا ماه نوامبر سال 2019، بیش از 18 میلیون بیت کوین در بازار مورد معامله قرار گرفته و ارزش کلی بازار این رمز ارز در حدود 146 میلیارد دلار تخمین زده شده است.

از برخی از رمز ارزهای رقیب که تحت تأثیر موفقیت‌های بیت کوین به‌وجود آمده‌اند می‌توان به لایت کوین (Litecoin)، پیِر کوین (Peercoin)، نِیم کوین (Namecoin)، اتریوم (Ethereum)، کاردانو (Cardano) و ایاس (EOS) اشاره نمود.

همهٔ رمز ارزهای دیگر به‌جز بیت کوین را “آلت کوین (Altcoin)” می‌نامند. امروزه، مجموع ارزش بازار رمز ارزها به عددی در حدود 214 میلیارد دلار می‌رسد، بیت کوین در حال حاضر بیش از 68 درصد از ارزش کل این بازار را در اختیار خود دارد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد توکن‌ها می‌توانید از مطلب آموزشی «آلت کوین Altcoin چیست؟» دیدن نمایید.

نکته مهم: بعضی از سیستم‌های رمزنگاریِ استفاده شده در دنیای رمز ارز ها در واقع برای استفاده‌های نظامی طراحی شده بودند. زمانی، دولت قصد داشت تا بر رمز ارزها محدودیت‌هایی مشابه تسلیحات را اعمال کند، اما حق استفاده آزاد از رمز ارزها به‌وسیلهٔ شهروندان توسط قانون آزادی بیان حفظ شد.

ملاحظات ویژه

دلیل اصلی میل به استفاده و کارایی بیت کوین و سایر رمز ارزها استفاده آنها از تکنولوژی بلاک چین است. این سیستم مانند دفتر کل آنلاینی است که تمامی اطلاعات معاملات رخ داده تا به امروز را در خود ذخیره می‌کند.

بدین ترتیب با این دفتر کلِ امن، یک ساختار اطلاعاتی‌ای شکل گرفته که در تمامی کامپیوترها یا به‌بیانی بهتر در تمامی “گره‌های شبکه” یک کپی از آن نگهداری می‌شود.

هر بلوک جدیدی که تولید می‌شود ابتدا باید توسط هر گره مورد بازبینی قرار بگیرد تا تأیید شود. این مسئله خود امکان جعل کردن سوابق معاملاتی را به صفر کاهش می‌دهد.

بسیاری از متخصصان به سیستم بلاک چین به‌عنوان سیستمی با پتانسیل بالا جهت استفاده از فرآیندهای آنلاینی مانند رأی‌گیری و سرشماری می‌دانند و شرکت‌های بزرگ صنعت مالی مانند جِی‌پی مورگان (JP Morgan chase) نیز به پتانسیل این سیستم در کاهش دادن کارمزدهای تراکنش‌های مالی با ساده‌تر کردن پروسهٔ مورد نیاز پی برده‌اند.

با این حال، از آنجایی که رمز ارزها مجازی بوده و در هیچ دیتابیس فیزیکی‌ای ذخیره نمی‌شوند، یک حساب دیجیتالی در صورت وارد شدن آسیب به هارد درایو، با نداشتن بک آپی از کلید شخصی می‌تواند نابود شود و به‌خاطر خصوصیت این سیستم که در آن هیچ قدرت مرکزی، دولت یا شرکتی دسترسی به اطلاعات شما و وجوه مالی شما ندارند، امکان بازگشت وجه شما نیز وجود ندارد.

مزایا و معایب رمز ارزها

رمز ارزها این وعده را داده‌اند که انتقال وجوه مالی بین دو طرف را بدون وجود هیچ طرف سوم قابل اعتماد مانند بانک یا شرکت‌های کارت‌های اعتباری انجام دهند.

این انتقال‌ها توسط کلیدهای عمومی و خصوصی به‌علاوهٔ سیستم‌های مشوقی مانند سیستم “اثبات کار – Proof of Work – PoW” و یا سیستم “تأییدیه بر مبنی سهام – Proof of Stakes – PoS” مورد تأیید قرار می‌گیرند.

رمز ارزها این وعده را داده‌اند که انتقال وجوه مالی بین دو طرف را بدون وجود هیچ طرف سوم قابل اعتماد مانند بانک یا شرکت‌های کارت‌های اعتباری انجام دهند.

(سیستم تأییدیه بر مبنای سهام، روشی است که در آن هر شخص بر مبنای تعداد کوین‌هایی که تحت مالکیت خود دارد، می‌تواند دست به استخراج و یا اعتبارسنجی معاملات بزند. این بدین معنی است که هر چه ماینری صاحب تعداد بیت کوین و یا آلت کوین‌های بیشتری باشد؛ قدرت بیشتری را نیز خواهد داشت.)

در سیستم‌های رمز ارزی مدرن، کیف پول یک شخص، یا آدرس حساب کاربری او، دارای یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی است که این کلید خصوصی تنها برای صاحب این حساب به‌نمایش گذاشته می‌شود.

انتقال وجوه مالی با حداقل هزینه‌های پردازش انجام می‌شود و به کاربران این اجازه را می‌دهد که از کارمزدهای بالایی که توسط بانک‌ها و مؤسسات مالی جهت انجام Wire Transfers طلب می‌شوند دوری کنند. (به هرگونه انتقال الکترونیکی وجوه مالی از طریق یک شبکه که توسط صدها بانک و آژانس‌های مربوطه در سراسر جهان اداره می‌شوند Wire transfer اطلاق می‌گردد.)

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کیف پول‌ها می‌توانید از مطلب آموزشی «کیف پول دیجیتال چیست؟» دیدن نمایید.

معایب رمز ارز

سیستم نیمه‌ناشناس طبیعت دنیای معاملات رمز ارزها می‌باشد که آن را به محیطی عالی برای انجام فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی و فرارهای مالیاتی بدل می‌کند.

هرچند مدافعان رمز ارزها معمولاً به حریم شخصی خود و ناشناس ماندن‌شان بسیار اهمیت می‌دهند و این ویژگی ناشناس بودن را به‌مانند حفاظی مناسب برای فعّالان سیاسی و اجتماعی در کشورهایی با حکومت‌های سرکوبگر می‌دانند. برخی از رمز ارزها نیز امن‌تر از دیگر رمز ارزها می‌باشند.

سیستم نیمه‌ناشناس طبیعت دنیای معاملات رمز ارزها می‌باشد که آن را به محیطی عالی برای انجام فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی و فرارهای مالیاتی بدل می‌کند.

برای مثال بیت کوین یک انتخاب ضعیف برای انجام دادن فعالیت‌های غیرقانونی آنلاین می‌باشد، زیرا که آنالیز و رصدهای قانونی صورت گرفته بر روی بلاک چین بیت کوین به قدرت‌ها این اجازه را داده تا مجرمان را دستگیر و تحت پیگیرد قانونی قرار دهد.

از رمز ارزهایی با امنیت بالاتر از بیت کوین می‌توان به دَش (Dash)، مورِنو (Moreno) و یا Z-Cash اشاره کرد که ردیابی در این رمز ارزها کاری بسیار دشوارتر می‌باشد.

انتقادها به رمز ارزها

از آنجایی که قیمت رمز ارزها در بازار با قانون مشهور عرضه و تقاضا تعیین می‌شود، نرخ تبدیل این ارزهای دیجیتالی به دیگر ارزها می‌تواند بسیار نوسانی باشد، زیرا طراحی بسیاری از این رمز ارزها باعث ایجاد محدودیت در تعداد آنها شده است.

بیت کوین تعدادی از این افزایش و سقوط شدید قیمتی را تجربه نموده است. در ماه دسامبر سال 2017 بیت کوین تا 19000 دلار پیش رفت و تنها در چند ماه بعد سقوطی آزاد به‌محدودهٔ 7000 دلاری را تجربه کرد. بنابراین برخی از اقتصاددانان، رمز ارزها را دارای عمری کوتاه مدت می‌دانند که فعلاً دارای حباب قیمتی می‌باشند.

این نگرانی نیز وجود دارد که ارزش رمز ارزهایی مانند بیت کوین هیچ ریشه‌ای در کالاها ندارند. هرچند برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که هزینه‌های تولید یک بیت کوین – که نیازمند حجم عظیمی از انرژی می‌باشد – مستقیماً مرتبط با قیمت آن در بازار می‌باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد عوامل تاثیرگذار بر قیمت بیت کوین می‌توانید از مطلب آموزشی «چه چیزی قیمت یک بیت کوین را تعیین می‌کند؟» دیدن نمایید.

بلاک چین‌های رمز ارزها بسیار امن می‌باشند، اما دیگر جنبه‌های اکوسیستم رمز ارزها که شامل صرافی‌های آنلاین و کیف پول‌ها می‌شود، چندان هم در برابر تهدید حملات هکرها امن نیستند.

در سابقهٔ 11 سالهٔ بیت کوین، بسیاری از صرافی‌های آنلاین تحت حملات هکرها و دزدی قرار گرفته‌اند، در برخی مواقع کوین‌هایی به ارزش “میلیون‌ها دلار” از این صرافی‌ها دزدیده شده است.

با این وجود بسیاری از رصدگران بازار، پتانسیل و فایده‌های زیادی در رمز ارزها می‌بینند. که از آنها می‌توان به محافظت از ارزش مال در برابر تورم و یا آسان‌تر کردن انتقال وجوه، آسان بودن حمل و نقل آنها و تقسیم راحت‌تر آنها نسبت به فلزات گران‌بها (سکه‌های باارزش کمتر) و البته، عدم تأثیرپذیری آنها از بانک‌های مرکزی و یا دولت‌ها اشاره کرد.

اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید می‌توانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.

شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش داده‌اید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاس‌های آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاس‌ها متعاقبا از طریق وب‌سایت اعلام خواهد شد.)

تیم تحریریه دیجی کوینر

این مقاله به کوشش هیئت تحریریه دیجی کوینر تولید شده است. تک تک ما امیدواریم که با تلاش خود، تاثیری هر چند کوچک در آگاه سازی فعالان حوزه رمز ارزها و بازارهای مالی داشته باشیم.

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) چیست، مزایا و معایب آنها

اصطلاح ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) به شکل مجازی یک ارز فیات اشاره میکند. پول فیات اصطلاحی است که به ارز صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد. درباره مزایا و معایب و روش عملکرد ارز دیجیتال ملی در سلام دنیا بیاموزید.

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) یک تراکنش الکترونیکی یا رمز دیجیتالی ارز رسمی یک کشور میباشد. ارز دیجیتال ملی، توسط مقامات پولی یا بانک مرکزی یک کشور صادر و تنظیم می شوند. درباره روش عملکرد ارز دیجیتال بانک مرکزی و فواید و معایب ارز دیجیتال ملی در این مقاله سلام دنیا برای شما مطالبی گردآوری کرده ایم. با ما همراه باشید.

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) چیست؟

اصطلاح ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) به شکل مجازی یک ارز فیات اشاره میکند. CBDC یک تراکنش الکترونیکی یا رمز دیجیتالی ارز رسمی یک کشور میباشد. به همین ترتیب، این ارز توسط مقام و قدرت پولی کشور یا بانک مرکزی صادر و تنظیم می شود. به این ترتیب، آنها توسط پیمان، اعتماد و اعتبار کامل دولت صادر کننده حمایت می شوند. CBDC ها می‌توانند اجرای سیاست‌های پولی و مالی را ساده‌سازی کنند و با وارد کردن افراد غیربانکی به سیستم مالی، مشارکت مالی را در یک اقتصاد ارتقا دهد. از آنجا که آنها شکل متمرکز از ارز میباشند، ممکن است که حریم خصوصی شهروندان را از بین ببرند. CBDCها در مراحل مختلفی از توسعه در سرتاسر جهان میباشند.

نکات کلیدی رمز ارز ملی

• ارز دیجیتال بانک مرکزی شکل مجازی ارز فیات یک کشور میباشد.
• CBDC توسط مقامات پولی یا بانک مرکزی یک کشور صادر و تنظیم می شوند.
• CBDC ها شمول مالی را ارتقا می دهند و نیز اجرای سیاست های پولی و مالی را ساده تر می کنند.
• به عنوان یک شکل متمرکز ارز، ممکن است حریم خصوصی شهروندان را از بین ببرند.
• اگرچه آنها به طور رسمی مورد استفاده قرار نگرفته اند، ولی در عین حال بسیاری از کشورها در حال بررسی برای معرفی کردن رسمی آن و استفاده از CBDC نکات کلیدی رمز ارز ملی در اقتصاد خود هستند.

نحوه عملکرد و کارکرد ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)

پول فیات اصطلاحی است که به ارز صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد. این پول به صورت اسکناس و سکه مییاشد. این نوع پول نوعی مناقصه قانونی، که می تواند برای خرید و فروش کالا و خدمات همراه با انواع معاملات مورد استفاده قرار گیرد، محسوب می شود. ارز دیجیتال بانک مرکزی شکلی مجازی از پول فیات میباشد. به این ترتیب، این نوع ارز از پیمان، اعتماد و حمایت کامل دولت صادرکننده، درست مانند پول فیات برخوردار است.

CBDCها نماینده ارزهای فیات هستند

هدف از این کار این است که آنها میخوانند راحتی و امنیت دیجیتال و همچنین گردش منظم و با پشتوانه ذخیره سیستم بانکداری سنتی را برای کاربران فراهم کنند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که بتوانند به عنوان یک واحد از حساب، ذخیره ارزش و وسیله مبادله برای معاملات روزانه عمل کنند. CBDCها توسط اعتماد و پیمان کامل دولت صادرکننده - درست مانند ارز فیات مورد حمایت قرار میگیرند. بانک مرکزی یا مقامات پولی ( نهادی است که ارز و عرضه پول یک کشور را مدیریت می کند) تنها مسئول عملیات خود خواهند بود.

تا اکتبر 2011، 83 کشور در سراسر جهان به دنبال توسعه CBDC بودند. دلایل آنها برای پیگیری کردن این نوع سرمایه گذاری متفاوت بود. برای مثال:

• Riksbank سوئد پس از کاهش استفاده از پول نقد، شروع به توسعه نسخه الکترونیکی کرون (به نام e-krona) کرد.
• ایالات متحده می خواهد که CBDCها را در سیستم پولی خود به طور رسمی معرفی کند تا سیستم پرداخت داخلی را بهبود بخشد.

کشورهای در حال توسعه ممکن است که دلایل دیگری را برای خود داشته باشند. به عنوان مثال، تعداد قابل توجهی از مردم در هند بدون داشتن حساب بانکی برای خود هستند. راه‌اندازی زیرساخت‌هایی فیزیکی برای وارد کردن افراد بدون حساب به اکوسیستم مالی امری پرهزینه میباشد. اما ایجاد و تاسیس یک CBDC می‌تواند مشارکت مالی در اقتصاد یک کشور را ارتقا دهد.

• هشدار: CBDCها نباید با پول ملی (فیات یا غیره) یک کشور یا منطقه ، قابل تعویض باشند.

انواع ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)

دو نوع CBDC وجود دارد: ارزهای دیجیتال بانک مرکزی عمده فروشی و خرده فروشی. ما برخی از ویژگی های اصلی از هر یک از این ها را برای شما در زیر لیست کرده ایم

ارز دیجیتال ملی، عمده فروشی

• CBDC های عمده فروشی از رده های موجود بانکی و موسسات مالی برای انجام و تسویه تراکنش ها استفاده می کنند. این نوع CBDCها درست مانند ذخایر سنتی بانک مرکزی عمل میکنند.
• یکی از انواع معاملات CBDC عمده فروشی، پرداخت بین بانکی است. این نوع پرداخت شامل انتقال دارایی یا پول بین دو بانک است که میتواند مشروط به شرایط خاصی باشد. این انتقال با ریسک کردن طرف مقابل که می تواند در یک سیستم پرداخت ناخالص (RTGS) در زمان واقعی بزرگ شود همراه است.
• سیستم مبتنی بر دفتر کل ارز دیجیتال ، تنظیم شرایط را امکان پذیر می کند، بنابراین در صورت عدم رعایت این شرایط، انتقال صورت نمی گیرد.CBDC های عمده فروشی همچنین می توانند فرآیند انتقال بین مرزی را تسریع بخشند.
• سیستم‌های پرداخت لحظه‌ای کنونی ، بیشتر در حوزه‌های قضایی واحد یا با یک ارز واحد کار می‌کنند. فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) موجود در CBDC های عمده فروشی می تواند این مفهوم را به نقل و انتقالات برون مرزی تعمیم دهد و فرآیند انتقال پول در سراسر مرزها را تسریع بخشد.

ارز دیجیتال ملی: خرده فروشی

CBDC های عمده فروشی سیستم انتقال بین بانک ها را بهبود می بخشند. از آن طرف، CBDC های خرده فروشی شامل انتقال ارز دیجیتالی تحت حمایت دولت مرکزی به طور مستقیم به مصرف کنندگان میشود. آنها خطر واسطه یا خطر عدم نقد شوندگی موسسات بانکی و کاهش وجوه سپرده گذاران را از بین می برند.

بسته به نوع دسترسی به آنها دو نوع احتمال در CBDC های خرده فروشی وجود دارد:

• دسترسی مبتنی بر ارزش یا پول نقد: این سیستم شامل ارز دیجیتال ملی است که از طریق یک کیف پول دیجیتالی با نام مستعار به گیرنده ارسال می شود. کیف پول در یک بلاک چین عمومی قابل شناسایی است و همانند تراکنش های نقدی، در چنین تراکنش ها نیز شناسایی طرفین دشوار است. به گفته Riksbank، توسعه یک سیستم دسترسی مبتنی بر ارزش یا پول نقد در مقایسه با دسترسی مبتنی بر توکن آسان‌تر و سریع‌تر میباشد.
• دسترسی مبتنی بر رمز یا حساب: این مشابه دسترسی ارائه شده توسط یک حساب بانکی است. بنابراین، یک واسطه مسئول تأیید هویت گیرنده و نظارت بر فعالیت‌ها و پرداخت‌های غیرقانونی بین حساب‌ها خواهد بود. این نوع سیستم حریم خصوصی بیشتری را برای ما فراهم می کند. داده‌های تراکنش شخصی از طریق یک فرآیند احراز هویت خصوصی از طرف‌های تجاری و مقامات دولتی محافظت میشوند.

مهم : این دو نوع CBDC متقابل نیستند. می توان ترکیبی از هر دو را توسعه و آنها را در یک اقتصاد یکسان به کار برد.

مزایا و معایب ارز دیجیتال بانک مرکزی

مزایا ارز دیجیتال ملی

CBDCها فرآیند اجرای سیاست های پولی و وظایف دولت را ساده می کنند. آنها فرآیند بین بانک ها را از طریق CBDC های عمده فروشی خودکار می کنند و از طریق CBDC های خرده فروشی ارتباط مستقیمی بین مصرف کنندگان و بانک های مرکزی برقرار می کنند. این ارزهای دیجیتال همچنین می‌توانند تلاش‌ها و فرآیندهای مربوط به سایر وظایف دولت مانند توزیع مزایا یا محاسبه و جمع‌ آوری مالیات را به حداقل برسانند.

پرداخت پول از طریق واسطه ها ریسک شخص ثالث را به فرآیند وارد می کند. اگر سپرده های نقدی بانک تمام شود چه؟ اگر به دلیل یک شایعه یا یک رویداد خارجی، بانکی از بین برود (همه پول های خود را پس بگیرند) آن وقت چه؟ رویدادهایی مانند این ها پتانسیل بر هم زدن تعادل ظریف یک سیستم پولی را دارند. CBDC خطر شخص ثالث را حذف می کند. هر ریسک باقیمانده ای که در سیستم باقی می ماند بر عهده بانک مرکزی است.

تحت قاعده و اصول معین درآوردن ویژگی های حریم خصوصی در یک سیستم CBDC امکان پذیر است. یک CBDC خرده‌ فروشی مبتنی بر ارزش مانند پول نقد عمل می‌کند و با مستعار کردن نام معاملات، حریم خصوصی را حفظ می‌کند. از سوی دیگر، دسترسی مبتنی بر حساب به CBDC ها مانند یک حساب بانکی معمولی عمل می کند که می تواند به ویژگی های حفظ حریم خصوصی مجهز شود.

یکی از موانع بر سر راه شمول مالی بخش بزرگی از جمعیت افراد بدون حساب بانکی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه و فقیر ، هزینه های مرتبط با توسعه زیرساخت های بانکی مورد نیاز برای دسترسی آنها به سیستم مالی است. CBDC ها می توانند ارتباط مستقیمی بین مصرف کنندگان و بانک های مرکزی برقرار کنند که این کار خود نیاز به زیرساخت های گران قیمت را از بین میبرد.

ارز دیجیتال ملی، می توانند از فعالیت های غیرقانونی جلوگیری کنند زیرا CBDCها در قالب دیجیتال وجود دارند و برای ردیابی به شماره سریال نیاز ندارند. رمزنگاری و دفتر کل عمومی، ردیابی پول را در سراسر حوزه قضایی خود برای بانک مرکزی آسان می کند که در نتیجه این کار، از فعالیت های غیرقانونی و تراکنش های غیرقانونی با استفاده از CBDC جلوگیری می کند.

معایب ارز دیجیتال ملی

CBDC ها لزوماً مشکل تمرکز را حل نمی کنند. یک مقام مرکزی (بانک مرکزی) همچنان مسئول انجام معاملات است و با آن سرمایه گذاری می کند. بنابراین، او داده ها و اهرم های تراکنش بین شهروندان و بانک ها را کنترل می کند.

کاربران باید بیخیال برخی از درجات حریم خصوصی خود شوند زیرا سرپرست ، مسئول جمع آوری و انتشار هویت های دیجیتال است. ارائه‌دهنده برای هر معامله ای که انجام می‌شود مخفی می‌شود. این می تواند منجر به مسائل مربوط به حریم خصوصی مانند مواردی که غول های فناوری و ارائه دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) را درگیر می کند شود. به عنوان مثال، مجرمان می توانند اطلاعات را هک و از آنها سوء استفاده کنند، یا بانک های مرکزی می توانند تراکنش های بین شهروندان را ممنوع کنند.

مسائل قانونی و نظارتی مربوط به CBDC ها یک سیاهچاله است. نقش این ارزها چه خواهد بود و چه کسی آنها را تنظیم خواهد کرد؟ با توجه به مزایای آنها در نقل و انتقالات برون مرزی، آیا باید در خارج از مرزها تنظیم شوند؟ آزمایش‌هایی بر روی CBDCها در حال انجام است و این می‌تواند به یک چارچوب طولانی مدت تبدیل شود.

قابل حمل بودن این سیستم ها به این معنی است که یک CBDC قوی صادر شده توسط یک کشور خارجی می تواند در نهایت جایگزین ارز یک کشور ضعیف تر شود. یک دلار دیجیتال ایالات متحده می تواند جایگزین ارز محلی یک کشور کوچکتر یا یک ایالت در حال ورشکستگی شود. بیایید یه نگاهی به اکوادور بیندازیم. این کشور در سال 2000 پس از تورم بالایی که شهروندان را مجبور کرد پول خود را به دلار آمریکا تبدیل کنند، دلار آمریکا را جایگزین واحد پول رسمی خودش (سوکره) کرد.

مزایا ارز دیجیتال بانک مرکزی

• اجرای سیاست های پولی و وظایف دولت را ساده تر می کند
• ریسک شخص ثالث را از بین می برد
• ویژگی های حریم خصوصی را تحت قاعده و اصول معینی درمی آورد
• اجازه می دهد که افراد بدون حساب بانکی به آن اضافه شوند
• از فعالیت غیرقانونی جلوگیری می کند

معایب ارز دیجیتال بانک مرکزی

• مشکل تمرکز را حل نمی کند
• کاربران ممکن است مجبور شوند که بیخیال یه حدی از حریم خصوصی خود شوند
• مسائل قانونی و مقرراتی سیاهچاله هستند
• می تواند جایگزین ارز یک کشور ضعیف تر شود

ارز دیجیتال بانک مرکزی در مقابل کریپتوکارسنتی (ارزهای رمزنگاری شده)

ایده ارزهای دیجیتال بانک مرکزی منشأ خود را مدیون معرفی ارزهای رمزنگاری شده - ارزهای دیجیتالی هستند که توسط رمزنگاری ایمن می شوند - است. این باعث می‌شود که کپی یا تقلب آن‌ها سخت شود. آنها شبکه های غیرمتمرکزی هستند که مبتنی بر فناوری بلاک چین میباشد. اختراع یک دفتر کل امن و غیرقابل تغییر امکان ردیابی تراکنش ها را فراهم می کند.

اکوسیستم ارزهای رمزنگاری شده همچنین نمایی اجمالی از یک سیستم ارز جایگزین را ارائه می دهد که در آن مقررات دست و پا گیر شرایط هر تراکنش را دیکته نمی کند. بیت کوین که در سال 2009 تأسیس شد، یکی از محبوب ترین ارزهای رمزنگاری شده در جهان است. هیچ نوع سکه فیزیکی در واقع با دست معامله نمی شود. در عوض، تراکنش‌ها در یک دفتر کل رمزگذاری شده عمومی که هر کسی می‌تواند به آن دسترسی داشته باشد معامله و ثبت می‌شوند. فرآیند استخراج اجازه می دهد تا تمام تراکنش ها تأیید شوند. هیچ دولت یا بانکی از بیت کوین حمایت نمی کند.

اگرچه اکوسیستم ارزهای رمزنگاری شده فعلی تهدیدی برای زیرساخت مالی موجود نیستند، اما این پتانسیل را دارند که سیستم موجود را مختل و ساده کنند. برخی از کارشناسان بر این باورند که اقدامات بانک‌های مرکزی برای طراحی و توسعه ارزهای دیجیتال خود به عنوان اقدامی برای جلوگیری از چنین احتمالاتی عمل می‌کند.

نمونه هایی از CBDC ها

ارزهای دیجیتال با پشتوانه بانک مرکزی هنوز به طور رسمی ایجاد نشده اند. بسیاری از بانک‌های مرکزی برنامه‌های آزمایشی و پروژه‌های تحقیقاتی دارند که با هدف تعیین قابلیت استفاده از CBDC در اقتصادشان انجام می‌شود. چین نزدیک ترین کشور در این مسیر، که قبلاً مقدمات را فراهم کرده و یک پروژه آزمایشی برای معرفی یوان دیجیتال آغاز کرده است، میباشد.

برنامه روسیه برای ایجاد CryptoRuble توسط ولادیمیر پوتین در سال 2017 اعلام شد.دلالان معتقدند که یکی از دلایل اصلی علاقه پوتین به بلاک چین این است که تراکنش‌ها رمزگذاری شده‌اند و ارسال محتاطانه پول بدون نگرانی از تحریم‌های جامعه بین‌المللی بر این کشور را آسان‌تر می‌کند. تعدادی از بانک های مرکزی دیگر در مورد اجرای CBDC تحقیقات خود را انجام داده اند که این بانک ها عبارتند از :

• بانک Riksbank سوئد، که در سال 2017 بررسی انتشار ارز دیجیتال در اقتصاد خود را آغاز کرد و مجموعه‌ای از مقالات را در مورد این موضوع منتشر کرد.
• بانک انگلستان (BoE) که در میان پیشگامان پیشنهاد CBDC است.
• بانک کانادا (BOC).
• بانک های مرکزی اروگوئه، تایلند، ونزوئلا و سنگاپور.

سخن آخر

اصطلاح ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) به شکل مجازی یک ارز فیات اشاره میکند. پول فیات اصطلاحی است که به ارز صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد. درباره مزایا و معایب و روش عملکرد ارز دیجیتال ملی در سلام دنیا به شما آموزش دادیم.