تفاوت توکن با کوین

هرچندکوین‌هاازصفرطراحیمی‌شوند،اماهرکوینمی‌تواندمنبعالهامکوین‌هایدیگرباشد.برایمثالاتریومبهاینخاطربهوجودآمدکهنقطه‌ضعف‌هایبیتکوینراپوششدهدوبرنامهایجامع‌ترازانارائهدهد.ویتالیکبوترین،خالقاتریوم،بلاکچینآنرابهصورتیکپلتفرمقراردادهوشمندارائهداد.

تفاوت کوین و توکن؛ این دو تا فرق دارند!!

اکثر فعالان بازار ارزهای دیجیتال از کلمات کوین و توکن به عنوان مترادف استفاده می‌کنند و تفاوت کوین و توکن را درک نمی‌کنند. اما برخلاف تصور رایج، منظور آن‌ها دو مفهوم کاملا متفاوت است.

در این مقاله از بلاگ پول نو همه چیز درباره توکن و کوین را آموزش داده‌ایم و شما را با تفاوت کوین و توکن آشنا می‌کنیم. راستش را بخواهید خود من هم در جایگاه نویسنده این مقاله، قبل از تحقیق درباره این موضوع فکر می‌کردم که توکن و کوین یکی هستند و تفاوتی ندارند. اما خب برای ورود حرفه‌ای به این حوزه لازم است اطلاعات به‌روزی داشته باشیم تا بتوانیم درست‌تر و دقیق‌تر، از مفاهیم استفاده کنیم.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

تفاوت اصلی کوین و توکن برمی‌گردد به بستری که آن‌ها روی آن ایجاد می‌شوند یعنی بلاک چین. کوین‌ها روی بلاک چین اختصاصی خودشان توسعه داده شده‌اند و به نوعی صاحبخانه هستند و توکن‌ها از تفاوت توکن با کوین شبکه‌های دیگر برای توسعه استفاده می‌کنند و خودشان شبکه اختصاصی ندارند. برای اینکه بهتر متوجه تفاوت این دو تعریف بشویم بهتر است هرکدام از آن‌ها را به طور جداگانه بررسی کنیم.

کوین چیست؟

کوین یک ارز دیجیتال است که با استفاده از فناوری رمزگذاری ایجاد شده است و به عنوان یک دارایی دیجیتال رو شبکه بلاک چین دارای ارزش است. کوین در واقع یک معادل دیجیتالی است که بیت کوین معروف‌ترین نمونه آن است. بیت کوین مبتنی بر فناوری بلاک چین (یک تفاوت توکن با کوین حساب مشترک که همه تراکنش‌ها در آن قابل مشاهده هستند) است. داده‌های این زنجیره به صورت جمعی ذخیره شده و بین شرکت کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شود.

ویژگی شاخص کوین‌ها که آن‌ها را از توکن متمایز می‌کند این است که کوین‌ها خودشان بلاک چین اختصاصی دارند. مثلا بیت کوین دارایی‌ای است که روی شبکه بیت کوین منتقل می‌شود و تراکنش‌های آن روی بلاک چین اختصصی خودش یعنی بلاک چین بیت کوین ثبت می‌شود.

برای اینکه درباره فناوری بلاک تفاوت توکن با کوین چین و مفهوم درست و دقیق آن بیشتر بدانید خواندن این نوشته را به شما توصیه می‌کنم: توضیح مفهوم بلاک چین به زبان ساده با مثال و تصویر

بعضی از کوین‌ها روی هاردفورک‌ بلاک چین‌های دیگر عرضه شده‌اند مثلا لایت کوین (LTC) کوینی است که روی شبکه لایت کوین (Litecoin) کار می‌کند و لایت کوین، فورکی از زنجیره بیت کوین است. یا مثلا دوج (DOGE)کوینی است روی شبکه دوج کوین (Dogecoin) که این شبکه خودش فورکی از شبکه لایت کوین است.

اگر به وبسایت کوین مارکت کپ مراجعه کنید می‌توانید جلوی اسم هر ارز دیجیتال، ببینید که کوین است یا توکن:

شبکه‌های دیگر هم ممکن است از یک کوین پشتیبانی کنند مثلا اگر تصویر بالا را به دقت نگاه کنید می‌بینید که دوج، روی شبکه بایننس اسمارت چین هم منتقل می‌شود ولی در عین حال، شبکه خودش را هم دارد.

کوین برای چه مواردی کاربردی دارد؟

کوین دیجیتال معمولا به عنوان پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌هایی از این کوین‌ها عبارت‌اند از بیت کوین و لایت کوین. اغلب کوین‌ها جز عملکرد کلی، با ارزهای دیجیتال دیگر فرق دیگری ندارند. استفاده از کوین شامل موارد زیر است:

۱. انتقال پول (می‌توانید پول را با استفاده از کوین ارسال کنید)

کوین را می‌توان در اینترنت و در بسیاری از نقاط دنیای واقعی برای پرداخت هزینه کالاها و خدمات استفاده کرد. مثلا همین الان، فروشگاه‌هایی در سرتاسر جهان هستند که بیت کوین را به عنوان پول می‌پذیرند.

۲. سرمایه گذاری (آن‌ها را می‌توان ذخیره کرد و بعدا با محصول یا ارز دیگری مبادله کرد.)

۳. پرداخت هزینه شبکه (در هر شبکه بلاک چین، یک ارز بومی برای پرداخت گس فی و کارمزدهای شبکه وجود دارد.)

مثلا اتریوم ETH برای تجارت در شبکه اتریوم استفاده می‌شود و تمام تراکنش‌هایی که در شبکه اتریوم انجام می‌شوند باید با پرداخت ETH همراه باشند.

۴. رای گیری‌ها و تصمیم‌گیری‌های شبکه

اگر ایده به‌روزرسانی شبکه Dash مطرح شود، افرادی که مقدار مشخصی DASH دارند می‌توانند بپرسند که آیا باید به روزرسانی شود یا خیر. این حق به صاحبان آن اجازه می‌دهد تا نحوه اجرای پروژه را تعیین کنند.

توکن چیست؟

توکن (به معنی نشانه) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل و اختصاصی خودش را ندارد و روی شبکه‌های دیگر ایجاد شده است. البته در بسیاری موارد، توکن یک واژه کلی برای مفهوم کریپتوکارنسی یا ارز دیجیتال به کار می‌رود چون در لغت، به معنی نشانه است؛ نشانه‌ای که می‌گوید شما مقداری دارایی ارزشمند از نوع رمزنگاری شده دارید. ولی اگر بخواهیم در مفهوم آن دقیق شویم، تفاوت توکن با کوین تعریف توکن با کوین متفاوت است.

توکن یک دارایی دیجیتال است که می‌تواند عملکرد پرداختی مشابه کوین (در یک پروژه خاص) انجام دهد. توکن‌ها روی پلتفرم بلاک چین دیگری ساخته می‌شوند. توکن‌ها می‌توانند سهم یک شرکت را نشان دهند، برای یک برنامه یا پروژه خاص استفاده شوند یا به عنوان یک دارایی دیجیتال کار کنند. برای مثال، «بلیط کنسرت» همان توکن است که در زمان و مکان مشخصی استفاده می‌کنید.

بگذارید برای شما یک مثال بزنم: شما بن خرید اسنپ فود را دارید و می‌خواهید از این بن برای خرید در اپلیکیشن ریحون استفاده کنید، این کار امکان ندارد و شما برای خرید از ریحون باید بلیط ریحون را بخرید. این مثال در مورد توکن‌ها هم صدق می‌کند. توکن‌ها مشابه هستند و فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شوند. ایجاد توکن ساده‌تر از ایجاد کوین است زیرا نیازی به ایجاد کد جدید یا تغییر کد موجود وجود ندارد و باید از یک قالب استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند اتریوم استفاده کرد که مبتنی بر بلاک چین است و به توسعه دهندگان این امکان را می‌دهد که روی شبکه، توکن ایجاد کند. اتریوم اولین پلتفرمی بود که فرآیند ایجاد توکن را ساده کرد.

همین الان (آبان ۱۴۰۰) در وبسایت کوین مارکت کپ ۶۰۳۰ توکن لیست شده است و تعداد کوین‌ها هم ۱۰۴۳ تاست. ایجاد توکن روی یک شبکه کار سختی نیست و برای همین هم تعدادشان بیشتر است. البته این عددی که گفتم فقط تعداد توکن‌هایی است که کوین مارکت کپ آن‌ها را در وبسایت خود آورده وگرنه روزانه چندصد توکن روی شبکه‌های مختلف عرضه می‌شود که بسیاری از آن‌ها بی‌ارزش است و هیچ برنامه یا پروژه‌ای پشت آن نیست تا به آن ارزش ببخشد.

هزاران توکن می‌توانند روی شبکه‌های بلاک چین ایجاد شوند ولی چه چیزی به آن‌ها ارزش می‌دهد؟

انواع توکن چه هستند و چه کاربردهایی دارند؟

توکن‌های بی‌همتا (NFT): توکن NFT عمدتا در زمینه بازی، آثار هنری و جمع آوری کلکسیون استفاده می‌شود و اغلب در استاندارد ERC-721 و پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند و در سال ۲۰۲۱ توکن‌های NFT در سایر بلاک چین‌ها مانند پروتکل بایننس اسمارت نیز توسعه داده شدند.

توکن‌های حاکمیتی (Governance): توکن‌های حاکمیتی، توکن‌های ارز دیجیتال هستند تا دارندگان توکن بتوانند درباره آینده پروتکل نظر بدهند. صاحبان توکن‌های حاکمیتی می‌توانند تصمیمات مربوط به پروژه مانند ارسال یا رد یک پیشنهاد یا تغییر سیستم مدیریت را اتخاذ کنند.

توکن‌های کاربردی (Utility Token): نوع دیگر توکن، توکن کاربردی است. در واقع، بیشتر توکن‌های کاربردی در بلاک چین اتریوم ساخته شده اند. این توکن‌ها به صاحبان خود امکان دسترسی به محصول یا خدمات خاصی را می‌دهند و مانند پول عمل می‌کنند.

توکن اوراق بهادار (Security Token): توکن اوراق بهادر نمادی در اکوسیستم خود است که می‌تواند ارزش، سهم، حق رای و غیره را نشان دهد. این توکن به یک نقش خاص محدود نمی‌شود و می‌تواند چندین نقش را در اکوسیستم خود ایفا کند.

سخن آخر

با به وجود آمدن شبکه اتریوم، توکن‌ها کاربرد زیادی پیدا کردند و بیشتر توکن‌ها روی این شبکه ایجاد شدند و به گسترش دیفای کمک بسیاری کردند. کوین‌ها هم که دارای شبکه بلاکچین اختصاصی هستند و آدرس‌های ویژه خود را دارند در پی ارزشمندتر کردن خود هستند تا سرمایه بیشتری به سمت شبکه خود جلب کنند و توسعه بیایند.

در این مقاله از وبسایت پول نو سعی کردیم تا تفاوت کوین و توکن را بفهمیم و اطلاعات مفیدی درباره این دو کسب کنیم. آیا توضیح تفاوت کوین و توکن برای شما مفید بود؟ نظر خودتان را برای من بنویسید. همین!

کوین چیست | توکن چیست | تفاوت کوین Coin و توکن Token

تفاوت کوین Coin و توکن Token ،احتمالا شما که در حال مطالعه این مقاله هستید، بارها نام کوین و همچنین توکن به گوشتان خورده باشد اما ندانید که چیست و یا اینکه اگر یکی از آن ها را می دانید تفاوتشان را نمی دانید. در این مقاله ما قصد داریم تا ابتدا کمی درباره توکن و همچنین کوین با شما گفتگو کنیم و سپس به سراغ ارائه تفاوت این دو برویم. در ادامه همراه ما باشید.

کوین یا Coin چیست؟

در زبان فارسی کوین به معنی سکه می باشد. ساده ترین تعریف برای کوین این است که، کوین یک پول و یا سکه دیجیتال می باشد که فقط در بستر اینترنت معامله می شود و شما می توانید آن را از صرافی ها و فروشنده های اینترنتی یا دیجیتال خریداری کنید. ارزش قیمتی کوین ها در ازای حجم خرید و فروش های آن بالا می رود. در حال حاضر می توان بیت کوین را به عنوان با ارزش ترین و مشهور ترین کوین موجود در بازار نام برد. هدف بیشتر کوین ها یکی است و تقریبا می توان گفت که همگان تلاش می کنند تا به هدف های خود برسند البته جز کوین هایی که صرفا کلاه برداری هستند و به هیچ عنوان نباید به این کوین ها اعتماد کرد.

برای اینکه بتوانید کوین به دست آورید یا باید آن را استخراج کنید و یا اینکه خرید و فروش. متاسفانه در کشور ایران استخراج ارز های دیجیتال هزینه های بسیار زیادی می خواهد و این موضوع سبب می شود تا بعضی ها نتوانند از طریق استخراج کوین به دست آوردند. این افراد می توانند از طریق خرید و فروش ارز های دیجیتال اقدام به بدست آوردن کوین کنند. برای اینکه بتوانید عملیات خرید و فروش را انجام دهید، باید به یکی از صرافی های دیجیتال مراجعه کنید و پس از ساخت حساب کاربری اقدام به خرید و فروش کنید.

به طور کلی کوین ها به هر ارز رمزنگاری شده ای که دارای بلاکچین مستقل می باشد مانند بیت کوین اشاره دارند. این ارزهای رمزنگاری شده از ابتدا راه اندازی می شوند و در بستر یک شبکه برای دستیابی به یک هدف خاص طراحی شده اند. برای مثال بیت کوین را می توان یک نوع کوین دانست که در حال حاضر بالاترین ارزش را را در بازار ارزهای دیجیتال دارد. مثال دیگر یک کوین، اتریوم است که یک پلتفرم قرارداد هوشمند برای ایجاد برنامه هاست و بر روی یک بلاکچین غیرمتمرکز اجرا می شود.

ارزهای دیجیتال زیر به عنوان کوین شناخته می شوند:

• بیت کوین
• اتر
• لایت کوین
• مونرو
• ترون
• بایننس کوین
• کاردانو
• زیلیکا

ویژگی کوین ها

در اینجا شما می توانید با چند نمونه از ویژگی کوین ها آشنا شوید:

1.قابلیت تعویض یا تقسیم دارند

قابلیت تعویض به این معناست که 1 واحد از ارز مونرو با 1 واحد دیگر مونرو هیچ فرقی ندارد. و از تقسیم منظور این است که می توان کوین ها را به واحدهای کوچکتر نیز تقسیم کرد.

2.قابلیت انتقال دارند

کوین ها را می توان انتقال داد و یا به رمز ارزهای دیگر تبدیل کرد.

3.عرضه محدود

کوین ها عرضه محدودی دارند.

4.متصل بودن به بلاکچین عمومی باز

هر شخصی می تواند به شبکه متصل شود و در آن شرکت نماید.

5.قابل استخراج هستند

کوین هایی که مبتنی بر الگوریتم اثبات کار هستند را می توان استخراج نمود.

موارد استفاده کوین ها

کوین های دیجیتالی در واقع همان پول هعستند که ماهیت فیزیکی ندارند.بنابراین تمامی کارکرد های پول واقعی را دارند.در ادامه به مواردی که در ان ها از کوین ها استفاده می شود اشاره می کنیم :

از کوین ها برای انتقال دارایی استفاده می شود .یعنی شما با استفاده ازکوین مورد نظر می توانید یک دارایی را ارسال کنید، دریافت کنید و یا تبادل کنید.همچنین به دلیل اینکه کوین ها دارای ارزش هستند بساری از افراد از کوین ها برای ذخیره و یا به عبارتی سرمایه گذاری هم استفاده می کنند.همچنین شایان ذکر است که با استفاده از کوین ها می توان خرید کالا و یا خدمات نیز داشت .چراکه به هر حال یک واحد پولی محسوب می شوند.

در حال حاضر فروشگاه ها ، رستوران ها و … وجود دارند که شما می توانید در ان ها پرداخت های خود را با استفاده از بیت کوین انجام دهید.شما حتی می توانید بیت کوین را ذخیره و یا سرمایه گذاری کنید.نکته حائز اهمیت این است که برای مثال موارد استفاده بیت تفاوت توکن با کوین کوین صرفا پرداخت و ذخیره و انتقال بود .در صورتی که ارزهای دیگری وجود دارند که علاوه بر این خصوصیات دارای ویژگی های دیگری نیز هستند.برای مثال اتریوم قابلیت ایجاد توکن روی شبکه خود را ایجاد کرده است.یا برای مثال از ارزهای aave و compound برای وام دهی استفاده می کنند.

بنابراین متوجه شدید که ارزها و کوین ها می توانند خصوصیات متفاوتی داشته باشند که هرکدام در یک بخش بخصوص کاربرد دارند.تا به این قسمت با کوین آشنا شدید. در ادامه همراه ما باشید تا توکن نیز آشنا شوید.

توکن یا Token چیست؟

توکن ها هم یک دارایی دیجیتالی محسوب می شوند که می توان از ان ih به عنوان روش های پرداخت نیز استفاده می شود.اما تفاوتی که در کوین و توکن ها وجود دارد این است که دارندگان کوین ها اجازه مشارکت در شبکه را دارند.توکن ها روی یک بلاکچین دیگر ایجاد می شوند .ضمن اینکه توکن ها می توانند نشان دهنده سهام یک شرکت باشند.ساخت و ایجاد یک توکن به مراتب راحت تر از یک کوین می باشد .زیرا همانطور که اشاره کردیم توکن ها روی پلتفرم هایی مثل اتریوم نوشته می شوند بنابراین نیاز به نوشتن کد جدید نخواهند داشت.

استفاده از توکن ها و ترجیح دادن ان ها بجای کوین ها بیشتر شده است.چراکه ساخت توکن ها هزینه کمتر و زمان کمتری نیاز دارد.اکثر پروزه هایی که در ابتدای کار خود مشکل عدم سرمایه کافی را دارند ابتدا توکن خود را روی پلتفرمی مانند اتریوم پیاده سازی می کنند .و پس از ان با جذب سرمایه و لیست کردن ان در صرافی ها توکن را به بلاکچین مخصوص به خود منتقل می کنند.ترون یکی از مواردی است که در ابتندا روی بلاکچین اتریوم عرضه شد اما بعد از ان به بلاکچین اختصاصی خود انتقال یافت.

به صورت کلی، توکن یک دارایی دیجیتال می باشد که شما می توانید به عنوان یک روش پرداخت، از آن استفاده کنید. این روش پرداخت تنها در پروژه های خاص امکان پذیر می باشد. به عنوان مثال زمانی که برای صرف شام به رستوران می روید و سپس فیش تهیه می کنید، از آن فیش تنها می توانید در آن رستوران استفاده کنید و نمی توانید در مکان های دیگری مثل سینما یا یک رستوران دیگر استفاده کنید. زمانی که شما بخواهید یک توکن ایجاد کنید، مراحل کمتری نسبت به ایجاد یک کوین را باید طی کنید. به صورت کلی، تهیه یک توکن، آسان تر از تهیه یک کوین است. توکن ها انواع مختلفی دارند.

شاید برای شما این سوال پیش بیاید که توزیع و فروش توکن ها چگونه صورت می گیرد؟ فروش و توزیع توکن ها به صورت عمومی در ICO یا همان عرضه اولیه سکه ها انجام می شود. در ادامه همراه ما باشید تا با انواع توکن ها آشنا شوید.

انواع توکن

توکن ها انواع مختلفی دارند و همچنین در حال حاضر انواع توکن ها به بیش از 5 نوع می رسد. در این قسمت از مقاله قصد داریم تا با انواع توکن ها آشنا شویم. در ادامه همراه ما باشید.

توکن های کاربردی یا Utility:

زمانی که اتریوم به وجود آمد، توکن های کاربردی نیز به وجود آمدند. این نوع توکن ها چند کاره می باشند و بر روی یک بلاک چین ساخته می شوند. توکن های کاربردی به دارندگانشان ( کسانی که آن ها را دارند ) امکان دسترسی به یک سرویس یا یک محصول خاص را می دهند.

توکن های ارزی یا Currency:

از توکن های ارزی، در جهت یک روش پرداخت و همچنین ذخیره ارزش استفاده می شود. همانطور که از نام این نوع توکن پیداست، می توان گفت که کاربرد این توکن نیز همانند ارز های دیجیتال می باشد.

توکن های سودده یا Dividend:

به ویژه توکن های ارزی، باقی توکن ها نوعی قرار داد برای سرمایه گذاری هستند. این چنین درآمدی را می توانید شما در اشکال مختلف مشاهده کنید. یکی از این نوع ها کسب سود از طریق نگهداری و یا سرمایه گذاری می باشد.

توکن های سهمی یا Equity:

توکن های سهمی، همانطور که از نامشان پیدا است، مالکیت سهام منتشر کننده آن توکن را می دهد. تقریبا مثل سهام یک شرکت

توکن های جایزه یا Reward:

شما می توانید توکن های جایزه را به عنوان جایزه پرداخت کنید. دقیقا همان چیزی که از نامش پیدا است.

توکن های بهادر یا Securities:

این توکن ها، در کنار اینکه شما می توانید برای خرید از آن استفاده کنید، در صورت نگه داشتن نیز می توانید در بازه زمانی های مختلف بازده سودآوری داشته باشید. این نوع توکن ها به عنوان یک قرارداد سرمایه گذاری که دارای ویزگی کسب سود است، شناخته می شود.

هدف و دلیل ایجاد توکن چیست؟

هر توکن می تواند هدف های خاصی داشته باشد و بیشتر توکن ها برای استفاده در یک برنامه غیر متمرکز به وجود می آید. زمانی که یک توکن ایجاد می شود، همانگونه که گفتیم زمان کمتری نسبت به ایجاد یک کوین صرف می کند زیرا فرد نیازی به ایجاد یک بلاک چین ندارد. البته لازم به ذکر است که شما می توانید کوین را در یک بلاک چین دیگر پیاده سازی کنید اما بهتر است که برای کوین ها یک بلاکچین جداگانه با قوانین جدا تعریف نمود.

چگونه می توان یک توکن خلق کرد؟

ایجاد یک توکن، آنقدر که فکرش را می کنید سخت نیست. اگر شما کمی برنامه نویسی بلد باشید، می توانید به راحتی توکن خلق کنید. برای ایجاد یک توکن نیاز است که مقداری کوین را به بلاک چین خودش انتقال دهید.

تفاوت توکن و کوین چیست؟

اصلی ترین و مهم ترین تفاوت کوین و توکن ها از لحاظ ” ساختار ” می باشد. با تعاریف بالا، شما با برخی از تفاوت های بین کوین و توکن آشنا شدید. در ادامه لیستی از تفاوت های برجسته کوین و توکن را برای شما آورده ایم. این موارد شامل:

1.هزینه ایجاد یک توکن نسبت به یک کوین ارزان تر است.

2.ایجاد توکن بسیار ساده تر است. در اصل، می توانید به جای ایجاد یک کد جدید، از یک الگوی استاندارد موجود در بستر بلاکچین استفاده کنید.

3.کوین ها و توکن ها ساختارهای متفاوتی دارند. کوین ها دارای بلاکچین های جداگانه خود هستند، در حالی که توکن ها در بلاکچین های موجود ایجاد می شوند به عنوان مثال در بلاکچین اتریوم.

4.کوین ها نشان دهنده روش پرداخت برای خرید یا فروش محصولات و خدمات هستند. در حالی که توکن ها می توانند سهم یک شرکت باشند.

5.کوین ها به طور مستقل عمل می کنند، و توکن ها برای پروژه های رمزنگاری خاص مورد استفاده قرار می گیرند. و به عنوان یک روش پرداخت در سیستم عامل های خاص استفاده می شوند.

جمع بندی تفاوت کوین COIN و توکن TOKEN چیست؟

در این مقاله به صورت کامل با کوین و همچنین توکن آشنا شدید. همانطور که متوجه شدید، توکن ها را می توانید بسیار راحت ایجاد کنید و تنها کافیست همان زبان برنامه نویسی را بدانید. اگر بلد نیستید و علاقه به ساخت توکن دارید به شما پیشنهاد می کنیم که همین حالا شروع به یادگیری زبان برنامه نویسی کنید. در صورت سوال درباره تفاوت های توکن و کوین می توانید آن ها را در قسمت نظرات مطرح کنید.

ممنون که تا پایان “ تفاوت کوین Coin و توکن Token ” همراه ما بودید.

تفاوت توکن و کوین ارز دیجیتال + انواع و استخراج

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

به گزارش ایمنا واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی تفاوت توکن با کوین می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌، چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگ‌تری از بازار را به خود اختصاص دهند.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده از کوین‌ها:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
• سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست؟ — به زبان ساده

کوین و توکن از جمله اصطلاحات پایه ارز دیجیتال هستند و برای اشاره به رمز ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. این دو واژه در بسیاری از مواقع به‌جای هم استفاده می‌شوند اما تفاوت‌های اساسی بین آن‌‌ها وجود دارد. هدف از نوشتن این مقاله بررسی تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده است. برای این منظور، ابتدا تعریف جامعی از این دو اصطلاح ارائه می‌کنیم تا بدانیم تفاوت کوین با توکن چیست و به ساده‌ترین شکل ممکن آن را درک کنیم.

کوین در ارز دیجیتال چیست ؟

«کوین» (Coin) در زبان فارسی به معنی سکه است. در بازار کریپتو کوین به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که به عنوان ارز اصلی یک شبکه غیرمتمرکز با «تکنولوژی دفتر کل توزیع شده» (DLT) ایجاد شده است. با توجه به این که بیشتر پروژه‌های ارز دیجیتال از فناوری بلاک چین به عنوان دفتر کل توزیع شده استفاده می‌کنند، می‌توان کوین را سکه اصلی یک بلاک چین تعریف کرد که برای پرداخت هزینه کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌شود. به عنوان مثال «بیت کوین» (BTC)، کوین بلاک چین بیت کوین و «اتر» (ETH) کوین اصلی شبکه اتریوم است.

شبکه‌های بلاک چینی که از ساخت قرارداد هوشمند پشتیبانی نمی‌کنند معمولا تنها یک ارز دیجیتال در شبکه خود دارند که به عنوان کوین معرفی می‌شود. سایر بلاک چین‌ها که به عنوان پلتفرم ساخت قرارداد هوشمند شناخته می‌شوند، علاوه بر کوین اصلی شبکه امکان ساخت سایر ارزهای دیجیتال را نیز فراهم می‌‌کنند که به عنوان توکن شناخته می‌شوند. کوین در هر دو نوع تفاوت توکن با کوین شبکه‌های بلاک چینی برای موارد مختلفی مثل پرداخت هزینه کارمزد ثبت تراکنش، استیکینگ و تامین امنیت شبکه و فعالیت در حوزه دیفای استفاده می‌شوند.

توکن در ارز دیجیتال چیست ؟

«توکن» (Token) یک واژه عمومی به معنی ژتون است و قبل از ایجاد رمزارزها در فضای اینترنت مورد استفاده قرار می‌گرفت. توکن‌ها در بازی‌های رایانه‌ای به عنوان ابزاری برای خرید و فروش دارایی‌های موجود در بازار استفاده می‌شوند. در فضای ارز دیجیتال توکن به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که با تفاوت توکن با کوین استفاده از قراردادهای هوشمند ساخته شده‌اند و بلاک چین مخصوص خود را ندارند.

توکن ارز دیجیتال در داخل یک قرارداد هوشمند ساخته می‌شود. بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال به منظور راحتی کار، کاهش هزینه‌ها و تامین امنیت خود از پروژه‌های بلاک چینی بزرگ با قابلیت ایجاد قرارداد هوشمند برای راه‌اندازی پروتکل خود استفاده می‌کنند. ارز دیجیتال ساخته شده در قرارداد هوشمند کاربردهای درون برنامه‌ای دارد و هزینه انتقال آن‌ها نیز با کوین اصلی شبکه پشتیبان پرداخت می‌شود.

توکن‌ها بر اساس استاندارد ساخت خود به دو دسته «مثلی» (Fungible) و «غیرمثلی» (Non-Fungible) تقسیم می‌شوند. توکن مثلی به آن دسته از توکن‌ها گفته میشود که ارزش تمامی واحدهای آن یکسان است و می‌توان هر کدام از آن‌ها را به جای هم استفاده کرد. توکن غیرمثلی یا NFT برعکس توکن‌های مثلی است که در آن ارزش هر کدام از توکن‌ها به دلیل تعریف ویژگی‌های منحصر به فرد با دیگران متفاوت است. NFT همانند اثر هنری است و ساخت NFT با استفاده از قراردادهای هوشمند انجام می‌شود. این توکن‌ها ارزش‌های متفاوتی با هم دارند و سازندگان توکن‌ها می‌توانند با استفاده از بازارهای موجود به خرید و فروش NFT بپردازند.

دسته‌بندی دیگر توکن‌ها بر اساس ماهیت کاربرد آن‌ها است. از این جهت توکن‌ها را می‌توان به دسته‌های مختلفی مانند توکن کاربردی، توکن حاکمیتی، استیبل کوین و توکن بهادار تقسیم کرد. هر چقدر یک توکن ارز دیجیتال کاربردهای بیشتری داشته باشد، ارزشمندتر است و می‌‌تواند توجه عموم سرمایه‌گذاران و تریدرها را به خود جلب کند.

بازار رمزارزها از دو جنبه مورد توجه ویژه معامله‌گران قرار می‌گیرد. اولین جنبه اینکه عده‌ای از افراد با دید سرمایه‌گذاری در افق میان‌مدت و یا بلندمدت به آن نگاه کرده و به ارزهای دیجیتال به عنوان بخشی از سبد سرمایه‌گذاری خود می‌نگرند. گروه دیگر نیز علاقه‌مند به انجام نوسان‌گیری، انجام معاملات، خرید و فروش رمزارزها و کسب سود ناشی از اختلاف بین قیمت خرید و فروش هستند. برخی نیز به صورت ترکیبی به فعالیت پرداخته یعنی بخشی از سرمایه خود را به خرید و نگهداری تفاوت توکن با کوین تعدادی از رمزارزها با دید بلندمدت اختصاص داده و بخش دیگری را برای انجام معامله و کسب سود در نظر گرفته‌اند.

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده

در بخش‌های قبلی فهمیدیم که کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست. در این بخش می‌خواهیم تفاوت کوین و توکن را بررسی کنیم. اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال مربوط به داشتن یا نداشتن بلاک چین اختصاصی است. در حالی که کوین‌ها ارزهای اصلی یک شبکه بلاک چینی هستند، توکن‌ها بلاک چین اختصاصی خود را ندارند و از طریق قراردادهای هوشمند بر روی پلتفرم‌های ساخت قرارداد هوشمند مثل «اتریوم»، «کاردانو»، «سولانا»، «هارمونی وان» و «فانتوم» ایجاد می‌شوند.

دومین تفاوت میان کوین و توکن مربوط به کاربردهای آن‌ها است. کوین در شبکه بلاک چین همانند بنزین برای ماشین است و بدون وجود آن امکان تعامل با بلاک چین وجود ندارد. تمامی تراکنش‌هایی که در شبکه بلاک چین انجام می‌شود شامل هزینه تراکنش است که این هزینه با استفاده از کوین شبکه پرداخت می‌شود و امکان استفاده از توکن برای پرداخت هزینه‌ها وجود ندارد. از کوین به عنوان پاداش برای ماینرها و اعتبارسنج‌ها استفاده می‌شود. در نهایت، کوین در بلاک چین‌های اثبات سهام برای استیکینگ و تامین امنیت شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در مقابل، توکن‌ها برای کاربردهای مختلفی راه‌اندازی می‌شوند. توکن‌هایی مثل «تتر» و «دای» به عنوان استیبل کوین معادل با ارز فیات دلار آمریکا در بسیاری از شبکه‌های بلاک چینی استفاده می‌شوند. NFTها برای نشان دادن منحصر به فرد بودن یک دارایی یا موجودیت در فضای بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از توکن‌ها به عنوان توکن کاربردی برای انجام پرداخت‌های درون برنامه‌ای یا استیکینگ به منظور تامین امنیت شبکه و کسب درآمد از ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. هدف از ایجاد توکن‌های بهادار نیز توکنیزه کردن سهام و سایر دارایی‌های فیزیکی به منظور آسان کردن جابجایی آن‌ها است.

تفاوت کوین با توکن از منظر ذخیره‌ سازی چیست ؟

یکی از تفاوت‌هایی که کوین و توکن باهم دارند مربوط به ذخیره کردن آن‌ها در کیف پول ارز دیجیتال است. کوین‌ها هر کدام آدرس کیف پول مخصوص خود را دارند و برای انتقال آن‌ها حتما باید از آدرس مخصوص استفاده کرد. انتقال کوین به آدرسی غیر از آدرس اصلی بلاک چین، باعث از دست رفتن کوین‌ها خواهد شد.

در مقابل توکن‌ها را می‌توان به هر آدرسی که در شبکه بلاک چین تعریف شده است ارسال کرد. به عنوان مثال، شما می‌توانید توکن سلر ساخته شده بر بستر اتریوم را به طور مستقیم به آدرس میزبان اتریوم ارسال کنید. البته کیف پول‌ها برای برای هر کدام از توکن‌های شبکه آدرس مجزایی ایجاد می‌کنند که استفاده از آن‌ها برای تشخیص راحت دارایی‌ها مناسب است.

تفاوت ساخت کوین و توکن به زبان ساده

همانطور که در بخش تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده گفته شد، یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های کوین و توکن در بستر شکل‌گیری آن‌ها است. در حالی که کوین‌ها به عنوان ارز اصلی یک شبکه بلاک چین شناخته می‌شوند، توکن‌ها با استفاده از ابزار قرارداد هوشمند موجود در بلاک چین‌ها ایجاد می‌شوند. این تفاوت در روش ساخت توکن‌، تفاوت‌هایی در هزینه، زمان و کاربردهای مورد نظر کوین‌ها و توکن‌ها ایجاد می‌کند.

برای ایجاد یک کوین، باید یک بلاک چین راه‌اندازی شود. بدین منظور نیاز است که پروتکل اجماع مربوط به بلاک چین کدنویسی شده و نرم‌افزار مربوط به آن ساخته شود. پس از آن نوبت به یپدا کردن نودها و ماینرهای شبکه می‌رسد. نودها با اجرای نرم‌افزار شبکه در سیستم‌های خود یا داشتن بخشی از توکن‌های آن، امنیت و کارایی شبکه را تضمین می‌کند. کاربران در صورتی به عنوان نود در یک بلاک چین فعالیت می‌کنند که بلاک چین اهداف و برنامه‌های بسیار جذابی داشته باشد و بتواند در مقایسه با سایر بلاک چین‌ها کارایی بالاتری از خود نشان دهد.

امروزه پروژه‌های لایه صفر مثل «پولکادات» و «کازماز» ابزارهایی در اختیار توسعه‌دهندگان می‌گذارند تا با استفاده از آن‌ها بتوانند بلاک چین را راحت‌تر ایجاد کنند. پولکادات حتی از نودهای خود برای تامین امنیت این پروژه‌ها استفاده می‌کند. بنابراین، توسعه‌دهنده‌ها نیازی به ایجاد شبکه ماینرهای خود ندارند اما باید هزینه زیادی را برای اجازه بلاک چین‌های این پلتفرم پرداخت کنند. با توجه به این مطالب می‌توان گفت راه‌اندازی بلاک چین سخت است و نیاز به صرف هزینه بالایی دارد.

توکن‌ها برخلاف کوین‌ها نیازی به ایجاد بلاک چین ندارند و با استفاده از قرارداد هوشمند ساخته می‌شوند. ساخت قرارداد هوشمند نیاز به دانش برنامه‌نویسی دارد تا با استفاده از آن متغیرها و شرایط مورد نیاز قرارداد را اجرایی کرد. بنابراین، ساخت توکن در قرارداد هوشمند تنها بخش اقتصادی پروژه است و به وسیله استانداردهای ساخت توکن انجام می‌شود. به عنوان مثال،‌ استاندار «ERC- 20 » برای ساخت توکن مثلی و استاندارد «ERC- 721 » برای ساخت NFT در شبکه اتریوم استفاده می‌شود.

بسیاری از پروژه‌های کلاهبرداری تنها بخش ایجاد توکن را در دستور کار خود قرار می‌دهند بدون این که هیچ کاربرد دیگری برای توکن خود معرفی کرده باشند. امروزه ساخت توکن در شبکه‌های بلاک چینی در زمانی کمتر از یک ساعت قابل انجام است و با صرف کمترین هزینه ممکن انجام می‌شود. بنابراین، ساخت توکن بسیار راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر از کوین است و در مدت زمان کوتاهی قابل انجام است.

تفاوت شت کوین و توکن به زبان ساده

«شت کوین» (Shitcoin) به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که هدف و برنامه مشخصی برای آینده ندارند و برای سرگرمی و کلاهبرداری ایجاد شده‌اند. این که چه ارز دیجیتالی شت کوین است برای سرمایه‌گذارهای مختلف متفاوت است اما ایده اصلی، نداشتن هدف درست برای پروژه است. پس از ایجاد بیت کوین در سال 2009، بسیاری از پروژه‌ها این شبکه را فورک کردند و اولین آلت کوین‌ها را ایجاد کردند. این پروژه‌ها اگرچه به دنبال بهبود شرایط بیت کوین بودند اما هیچ کدام نتوانستند حتی به بیت کوین نزدیک شوند. واژه شت کوین برای اولین بار برای این دسته از ارزهای دیجیتال استفاده شد.

با ارائه پروژه اتریوم، دو رویداد مهم در بازار ارزهای دیجیتال به وقوع پیوست. اولین اتفاق، ایجاد بلاک چین اتریوم به عنوان پلتفرم ساخت قراردادهای هوشمند بود که توانست ایده جدیدی را به بازار اضافه کند. دومین اتفاق این بود که استفاده از قرارداد هوشمند امکان ساخت توکن را برای کاربران امکان‌پذیر کرد و همین مساله باعث ایجاد تعداد زیادی توکن ارز دیجیتال بی‌ارزش شد که در نهایت حباب آن در سال 2018 فرو ریخت.

می‌توان گفت، شت کوین لزوما کوین یا توکن نیست. «دوج‌کوین» به عنوان یکی از اصلی‌ترین شت کوین‌های بازار بلاک چین مخصوص خود را دارد و کوین است حال آن‌که «شیبااینو» دومین شت کوین معروف بازار توکن است و بر بستر شبکه اتریوم ساخته شده است. با توجه به این که هزینه ساخت و نگه‌داری بلاک چین بالا است، می‌توان گفت که بسیاری از شت کوین‌ها به صورت توکن ایجاد می‌شوند و معمولا مدل کوین آن‌ها مدت زمان زیادی دوام نمی‌آورد.

فرق میم کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست ؟

«میم کوین» (Memecoin) به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که برای سرگرمی ایجاد شدند و با استفاده از میم‌های اینترنتی با تصاویر حیوانات محبوبیت و شهرت جهانی پیدا کرده‌اند. میم کوین‌ها هیج ایده و هدف خاصی ندارند و به همین دلیل جزوی از شت کوین‌ها حساب می‌شوند. بنابراین، تمامی نکات گفته شده در بخش تفاوت شت کوین و توکن برای این بخش نیز صدق می‌کند. توجه داشته باشید که میم‌ کوین‌ها لزوما کوین نیستند و اتفاقا حجم عظیمی از این ارزها به صورت توکن بر بستر شبکه‌های ارز دیجیتال مختلف ساخته شده‌اند.

تفاوت بیت کوین و توکن چیست ؟

بیت کوین اولین رمزارز ایجاد شده در بازار است که توسط ساتوشی ناکاموتو و در سال 2009 ایجاد شده است. بیت کوین بلاک چین مخصوص خود را دارد که اجماع در آن از طریق الگوریتم اثبات کار انجام می‌شود. کوین اصلی این شبکه با نام بیت کوین شناخته می‌شود و نماد آن «BTC» است. بلاک چین بیت کوین به عنوان راه‌حلی برای پرداخت ارائه شده است و از قراردادهای هوشمند پشتیبانی نمی‌‌کند بنابراین امکان ساخت توکن نیز در این شبکه وجود ندارد. با این توضیحات می‌توان گفت بیت کوین، کوین مخصوص بلاک چین بیت کوین است و تفاوت بین کوین و توکن در ارز دیجیتال را می‌توان به تفاوت بیت کوین و توکن در ارز دیجیتال نسبت داد.

بازار رمزارزها در طول سال‌های اخیر به دلیل رشد فوق‌العاده و غیر قابل باور، قیمت بسیاری از رمزارزها، توجه فعالان بازارهای مالی و همچنین سرمایه‌گذاران حقیقی و حقوقی را در نقاط مختلف جهان به خود معطوف کرده است اما باید توجه داشت که امکان سودآوری و کسب بازده زیاد در این بازار، ریسک‌های متنوعی را نیز در بردارد که فعالان یا کسانی که قصد ورود و فعالیت در این بازار را دارند، باید به صورت توامان این مسائل را در نظر داشته باشند تا بتوانند به حفظ و حراست شایسته از سرمایه اولیه خود اقدام نمایند. سوالاتی که ذهن بسیاری از فعالان را به خود اختصاص داده، ضرورت و محرکی برای این آموزش محسوب می‌شود.

جمع‌بندی

موضوع تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال موضوع بسیار مهمی است چرا که بسیاری از کلاهبرداران با با سواستفاده از آگاهی ناقص عموم مردم، با اسم بردن از این واژه‌ها آن‌ها را تشویق به سرمایه‌گذاری در توکن‌ها و کوین‌های بی‌پشتوانه می‌‌کنند. در این مقاله تفاوت کوین با توکن، پس از تعریف کامل این دو واژه مورد بحث قرار گرفت. علاوه بر این این، تفاوت شت کوین با توکن و تفاوت بیت کوین با توکن ارز دیجیتال نیز در این مقاله تشریح شد.

سلب مسئولیت مطالب اقتصاد: این مطلب صرفاً‌ با هدف افزایش آگاهی عمومی در حوزه اقتصاد نوشته شده است. برای سرمایه‌گذاری،‌ تجارت و آگاهی دقیق از قوانین مربوط به آن‌ها، لازم است حتماً از دانش و مشاوره افراد متخصص کمک گرفته شود. دقت داشته باشید که قوانین بازار سرمایه و قوانین تجاری و اقتصادی کشور، همواره در حال تغییر هستند و بر همین اساس، ممکن است برخی موارد ذکر شده در این مطلب، دیگر صحت نداشته باشند. مسئولیت هر گونه بهره‌برداری از این نوشتار با هدف سرمایه‌گذاری، تجارت، کسب درآمد و غیره، بر عهده خود افراد بوده و مجله فرادرس هیچ مسئولیتی در این رابطه ندارد. برای اطلاعات بیشتر + اینجا کلیک کنید.

مطلبی که در بالا مطالعه کردید بخشی از مجموعه مطالب «آموزش ارزهای دیجیتال — راهنمای مفاهیم و اصطلاحات رمزارزها» است. در ادامه، می‌توانید فهرست این مطالب را ببینید:

اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، آموزش‌ها و مطالب زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:

تفاوت توکن (Token) و کوین (Coin) چیست؟

یکی از اصطلاحات رایج در بازار ارزهای دیجیتال، کلمۀ توکن (Token) است. تفاوت توکن و کوین (Coin) یکی از سوالات رایج کاربران در این بازار است. هزاران پروژه بلاکچین و رمزارز بعد از بیت کوین به وجود آمدند که اهمیت این سوال را بیش از پیش نمایش می‌دهند. در این مقاله والکس، به بررسی تفاوت کوین‌ها و توکن‌ها می‌پردازیم.

کوین چیست؟

به هر رمزارزی که یک بلاکچین مستقل و پایدار داشته باشد، کوین گفته می‌شود. مثلا بیت کوین و اتریوم رمزارزهایی هستند که بلاکچین اختصاصی دارند. هر کوین از صفر طراحی و برنامه ریزی می‌شود و بلاکچین آن هدف خاصی را دنبال می‌کند. برای مثال بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم معتمد را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

هرچندکوین‌هاازصفرطراحیمی‌شوند،اماهرکوینمی‌تواندمنبعالهامکوین‌هایدیگرباشد.برایمثالاتریومبهاینخاطربهوجودآمدکهنقطه‌ضعف‌هایبیتکوینراپوششدهدوبرنامهایجامع‌ترازانارائهدهد.ویتالیکبوترین،خالقاتریوم،بلاکچینآنرابهصورتیکپلتفرمقراردادهوشمندارائهداد.

توکن چیست؟

توکن، یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قراردارد هوشمند مانند اتریوم است. این پلتفرم‌ها به کاربر اجازه می‌دهد تا از بلاکچین به نحو مورد نیاز خود استفاده کنند. ایجاد توکن‌هایی که از مشتقات بلاکچین اصلی هستند و مدیریت آن‌ها یکی از استفاده ها از این پلتفرم‌های قرارداد هوشمند است.

برای مثال، رمزارز تتر TRC20 یک توکن بر بستر بلاکچین ترون است. TRC20 یک پروتکل برای ساخت توکن در بلاکچین ترون است. توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند. یعنی یک توکن تتر TRC20 را میتوان با یک توکن دیگر مانند بیت تورنت در یک تراکنش معامله کرد.

پروژه‌های توکن، بخش مهمی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. این پروژه‌ها علاوه بر مزایای اصلی خود، برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. برای مثلا برای انتقال تتر بر بستر TRC20 باید کارمزد شبکه را به صورت ترون پرداخت کرد.

مهم‌ترین بلاکچین‌های میزبان توکن‌ها

در حال حاضر بلاکچین اتریوم با پروتکل ERC20 محبوب‌ترین بلاکچین برای میزبانی توکن‌ها است. بسیاری از توکن‌های محبوب مانند تتر ERC20 ، میکر یا EOSبر بستر اتریوم فعالیت می‌کنند.

بعد از اتریوم، بلاکچین‌های ترون (Tron)، کاسموس (Cosmos) و تزوس (Tezos) به ترتیب بلاکچین‌های محبوب برای میزبانی توکن‌ها هستند.

تفاوت بین کیف پول توکن‌ و کوین

یک تفاوت مهم بین توکن و کوین، کیف پول و نحوۀ ذخیره‌سازی این دارایی‌های دیجیتال است. هر کوین، نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد که در یک بلاکچین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان برای مثال دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.

این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نشان داده نشود، اما تراکنش تایید شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت، هرچند گاهی نیاز به دانش فنی دارد. در مقالۀ زیر مفصل درمورد کیف پول‌های ارز دیجیتال بخوانید.

توکن‌ها چرا به وجود آمدند؟

همانطور که تا این بخش از مقاله گفتیم، کوین بلاکچین اختصاصی دارد ولی توکن می‌تواند بر بستر یک بلاکچین دیگر ایجاد شود. عملاً ساخت یک توکن دیجیتالی کمتر از یک ساعت زمان لازم دارد و هر کسی که دانش کافی دربارۀ بلاکچین و قراردادهای هوشمند داشته باشد، می‌تواند آن را ایجاد کند.

با این حال، صرفاً ایجاد یک توکن، برای موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال کافی نیست. هر توکنی (مانند کوین‌ها) باید بین کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

یکی از دلایل ایجاد توکن‌ها هزینۀ طراحی و کدنویسی بلاکچین اختصاصی است که امنیت آن نیز ممکن است کافی نباشد استفاده از یک پروتکل مطمئن به جای طراحی از صفر، دغدغه‌های امنیتی فراوانی را برطرف می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC20 شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP2 را برای آن نوشت. ترون نیز یک مثال خوب دیگر برای این مورد است.

استفاده از چند بلاکچین نیز برای میزبانی، در بین بعضی توکن‌ها رایج است. استیبل کوین تتر بر بستر بلاکچین اتریوم، ترون و بایننس فعالیت می‌کند و ظرفیت بلاکچین‌های مختلفی را در پروژه خود به کار گرفته است.

کاربرد توکن‌ها و انواع آن

کوین‌ها معمولاً واسطه‌های پرداخت هستند. برای مثال بیت کوین یا اتریوم، معمولاً فقط به عنوان یک ارز دیجیتال که ارزش مادی دارد، شناخته می‌شوند. اما توکن‌ها، به خصوص توکن‌های موفق، با یک هدف و کاربرد خلق می‌شوند. برای مثال، توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است، با هدف حفظ ارزش سرمایه فعالان بازار در برابر نوسانات به وجود آمد.

توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند. به طور کلی سه نوع توکن در بازار وجود دارند:

1- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

2- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های تفاوت توکن با کوین امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

3- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

4- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمزارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال 2020 آغاز به فعالیت کرد.

البته باید به این نکته اشاره کنیم که دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

صحبت پایانی

به طور کلی، تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد:

کوین‌ها بلاکچین اختصاصی دارند اما توکن‌ها از بستر سایر بلاکچین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند.

کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند.

هر کوین، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد.

کارمزد شبکه در کوین‌ها، از خود کوین برداشت می‌شود، اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاکچین کسر می‌شود.